Olszewski Mirosław Stanisław
Mirosław Stanisław Olszewski, ur. 2 VI 1958 w Opolu, zm. 14 IX 2015 tamże. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej tamże, kierunek ekonomika obrotu towarowego i usług (1982).
Od X 1980 w NZS, 14 X 1980–III 1981 członek Tymczasowego Komitetu Założycielskiego w WSP w Opolu, organizator niezależnej biblioteki na uczelni. XI 1980–X 1981 współzałożyciel autor, redaktor, drukarz, dostawca materiałów poligraficznych, organizator kolportażu niezależnego pisma „Aneks” oraz publikacji Wydawnictwa Aneks, II 1981 redaktor „Komunikatu NZS WSP w Opolu” i IV–17 XI 1981 „Biuletynu Informacyjnego NZS WSP w Opolu”. 18 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 organizator wiecu i strajku solidarnościowego na WSP ze studentami uczelni łódzkich ws. rejestracji NZS, 16 XI–10 XII rzecznik prasowy KS NZS na WSP. IX i X 1981 przesłuchiwany w charakterze świadka, nast. podejrzanego w zw. z publikacjami wydawnictwa Aneks, 19 I 1982 umorzenie sprawy na mocy abolicji przez Prokuraturę Wojewódzką w Opolu.
14 XII 1981 z Eugeniuszem Hoffmanem i Zbigniewem Januszem wyniósł i ukrył dokumentację NZS, m.in. deklaracje członkowskie oraz bibliotekę wydawnictw niezależnych NZS. 5 II 1982 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Nysie, 26 II 1982 zwolniony. 1982–1989 kolporter podziemnych pism i wydawnictw, m.in.: „Solidarność Opolska”, „Sygnały Wojenne”. 1982–1983 uczestnik akcji pomocowych dla osób represjonowanych, kurier przekazujący pieniądze z kurii opolskiej osobom represjonowanym z Kędzierzyna-Koźla. 1982–1984 pracownik Wojewódzkiej Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej w Opolu, 1984–1988 nauczyciel w SP w Jełowej i Zbiorczej Szkole Gminnej w Łubnianach, 1988 zwolniony z pracy. 1988 dziennikarz „Trybuny Opolskiej”, 1990–1992 „Gazety Opolskiej”, 1992–2000 „Nowej Trybuny Opolskiej”; od 2000 prace dorywcze, felietonista w „NTO”.
Od 9 II 1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Opolu w ramach SOS krypt. Skrytka.