Olszowy Arkadiusz
Arkadiusz Olszowy, ur. 2 I 1956 w Krzyżu. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze (1980).
1976-1978 redaktor akademickiego radiowęzła przy WSP, w 1978 praktykant w zielonogórskiej Rozgłośni Polskiego Radia, laureat nagrody Czerwonej Róży dla najlepszego studenckiego dziennikarza radiowego w Polsce; praktykant w III Programie PR w redakcji „Radiokuriera” i redakcji programu dla młodzieży „Siódemka” w TVP. Od 1978 współpracownik, następnie od 1980 redaktor Redakcji Publicystyki i Reportażu w Rozgłośni PR w Zielonej Górze.
Od IX 1980 w „S” w zielonogórskiej Rozgłośni PR, członek Grupy Inicjatywnej, nast. przewodniczący KZ, latem 1981 zatrzymany, pobity, bezpodstawnie przewieziony do Izby Wytrzeźwień, zwolniony przez lekarza dyżurnego. Uczestnik zjazdu przedstawicieli KZ przy rozgłośniach radiowo-telewizyjnych w Warszawie, członek KK „S” przy Komitecie ds. Radia i Telewizji, uczestnik strajku okupacyjnego w gabinecie przewodniczącego Radiokomitetu m.in. ws. cenzury. W VI 1981 delegat na I WZD Regionu Zielona Góra, kandydat na przewodniczącego ZR. W 1981 w redakcji pisma „Solidarność Środkowego Nadodrza” wydawanego przez MKZ, nast. ZR Zielona Góra, redaktor naczelny „Wolnego Rolnika” – pisma „S” RI w Zielonej Górze, rzecznik prasowy „S” RI regionu zielonogórskiego, uczestnik ogólnopolskich spotkań „S” RI. IX-X 1981 służba wojskowa w Szkole Podchorążych Rezerwy w Jeleniej Górze, inicjator wystosowania przez grupę elewów petycji przeciwko zorganizowaniu wiecu na terenie jednostki i uchwaleniu rezolucji przeciwko „S”, związanego z prowadzoną na terenie jednostki prosolidarnościową aktywnością, przedterminowo zwolniony ze służby.
13 XII 1981 zatrzymany, przewieziony do KW MO, nad ranem zwolniony. Po 13 XII 1981 organizator podziemnej działalności wydawniczej i kolportażu (we współpracy m.in. z przewodniczącym KZ przy Wyższej Szkole Inżynierskiej Tadeuszem Kopeckim). 31 III 1982 zwolniony z pracy w Rozgłośni PR w ramach weryfikacji dziennikarzy z uzasadnieniem „utraty zdolności do wykonywania zawodu dziennikarza”. Od 1983 pracownik Punktu Usługowego w Domu Towarowym Centrum w Zielonej Górze. Wydawca, redaktor i autor w podziemnej edycji pisma „Solidarność Środkowego Nadodrza”, w VI 1982 inicjator powołania Tajnej Tymczasowej Regionalnej Komisji Koordynacyjnej „S” Regionu Zielonogórskiego, następnie jej przewodniczący. Współorganizator jednej z największych manifestacji 31 VIII 1982 w Zielonej Górze; tego dnia przed manifestacją aresztowany w związku ze śledztwem przeciwko wydawcom i kolporterom „SŚN”, przetrzymywany w AŚ w Zielonej Górze, sądzony z Tadeuszem Kopeckim, Robertem Kopeckim, Piotrem Kiszczycem, Piotrem Sikorskim, Karolem Małyską, 11 V 1983 wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze skazany na 10 mies. więzienia w zawieszeniu na 2 lata, 18 XI 1982 zwolniony; w międzyczasie 3 IX 1982 skazany zaocznie przez kolegium ds. wykroczeń za noszenie znaczka „S” i opornika na 1 mies. aresztu (7 I 1983 uniewinniony). Kilkakrotnie zatrzymywany na 24 i 48 godz., nakłaniany do wyjazdu z Polski.
Od VII 1983 na emigracji w RFN (Monachium), do 1987 redaktor Sekcji Polskiej Radia Wolna Europa: autor „Radiowego Tygodnika Młodych”, komentarzy w audycji „Fakty, Wydarzenia, Opinie” i „Panoramie Dnia”, autor okolicznościowych reportaży, pomysłodawca m.in. Listy Przebojów Piosenek Podziemia. Od 1987 przedsiębiorca w branży ubezpieczeniowej, od 1993 w branży turystycznej; właściciel i prezes Holiday Travel Center z siedzibą w Warszawie. Inwestor na rynkach finansowych. Uczestnik międzynarodowych turniejów pokerowych, laureat kilku nagród. Od 1996 na stałe w Polsce.