Encyklopedia Solidarności Opozda Piotr Wiesław - Biogramy -

Piotr Wiesław Opozda, ur. 20 XI 1957 w Bodzentynie k. Kielc. Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, kierunek historia (1981).

1975-1976 członek nieformalnej opozycyjnej grupy uczniowskiej w LO w Bodzentynie; 1977-1978 drukarz niezależnego pisma „Opinia” w Lublinie, kolporter wydawnictw niezależnych, uczestnik akcji ulotkowych. 1979-1988 współpracownik, następnie członek KPN (okresowo w ramach autonomicznej Konfederacji Świętokrzyskiej), od 1980 lider KPN na Lubelszczyźnie, członek kierownictwa Obszaru Centralnego, współtwórca i redaktor pisma KPN w Lublinie „Słowo”.

XI 1980 – III 1981 w NZS; współorganizator poligrafii niezależnego Wydawnictwa Polskiego w Lublinie; organizator manifestacji 11 XI i 3 V, w związku z 11 XI 1980 sądzony (z Piotrem Szczudłowskim) w Sądzie Wojewódzkim w Lublinie, w 1984 sprawę umorzono na mocy amnestii. W 1981 etatowy pracownik Zarządu Oddziału „S” w Zamościu; współtwórca sieci kolportażu niezależnych wydawnictw na Zamojszczyźnie.

Po 13 XII 1981 w ukryciu; współtwórca Polskiego Ruchu Oporu (podziemna formuła działania KPN w Lublinie), współtwórca i redaktor pisma PRO „Słowo i Czyn”, 12 III 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Lublinie i Włodawie, 7 IV 1982 aresztowany, przetrzymywany w AŚ w Lublinie, 5 V 1982 skazany w trybie doraźnym wyrokiem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego na 3 lata więzienia (za pomoc w zdobyciu broni dla zbrojnej nielegalnej organizacji podziemnej), osadzony w ZK we Włodawie i Warszawie-Białołęce, 3-krotnie podejmował głodówkę; od 25 III 1983 przerwa w odbywaniu kary ze względu na stan zdrowia, 1983-1984 w ukryciu po odmowie powrotu do ZK; 17 VIII 1984 aresztowany, do X 1984 przetrzymywany w AŚ RUSW w Kielcach i AŚ w Lublinie, następnie osadzony w ZK w Krasnymstawie i Strzelcach Opolskich, 25 II 1985 zwolniony na mocy amnestii. 1986-1988 reaktywował KŚ (z udziałem głównie b. członków PRO), współtwórca i redaktor podziemnego pisma „Pobudka”. 1986-1987 zaangażowany w pracę edukacyjną z młodzieżą przy kościele oo. Jezuitów w Lublinie, współorganizator Mszy za Ojczyznę. Do 1988 bez zatrudnienia.

Od 1988 nauczyciel, m.in. 1990-1991 w szkole średniej w Kumyszence i Pierwomajce w Kazachstanie, od 1991 w LO w Bodzentynie. 1989-1990 członek KO w Firleju, wydawca Biuletynu KO. Od 1994 przewodniczący Międzyzakładowej Organizacji Związkowej Pracowników Oświaty i Wychowania „S” w Bodzentynie. Od 1999 redaktor „Kuriera Świętokrzyskiego”. Od 2007 członek Świętokrzyskiego Stowarzyszenia Serviam.

Autor publikacji ''Bodzentyn i okolice. Przewodnik historyczny'' (2003).

5 V 1977 – 28 XI 1978 rozpracowywany przez Wydz. IV KW MO w Lublinie w ramach SOS krypt. Organizatorzy; 3 IV 1982 – 28 II 1984 przez Wydz. III KW MO/WUSW w Lublinie w ramach SOR krypt. Dublerzy; do 26 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1987 przez Wydz. VI WUSW w Lublinie w ramach SOS krypt. Działacz; od 30 III 1987 przez Wydz. III WUSW w Lublinie w ramach SOR krypt. Konfederaci II.

Małgorzata Choma-Jusińska