Encyklopedia Solidarności

Orzałkiewicz Alicja (z d. Uram), ur. 15 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1936 w Stanisławowie (obecnie Ukraina). Ukończyła Technikum Gastronomiczne w Lesznie (1955) oraz Dwuletnią Szkołę Kosmetyczną przy Akademii Medycznej w Zabrzu (1959).

1955–1956 pracownik biurowy Banku Rolnego w Lesznie, 1959 kosmetyczka w gabinecie kosmetycznym w Zabrzu, 1960–1967 w Rzemieślniczej Spółdzielni Fryzjerów w Lesznie, 1967–1976 w Powiatowej Spółdzielni Pracy i Usług Wielobranżowych Jedność Jedność „Jedność”, pismo związane pocz. z MKS w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, nast. z MKR, wydawane 26 (z datą 24) VIII – 31 XII 1980 i 10 I – 11 XII 1981. tamże; 1976–1981 kierownik gabinetu kosmetycznego przy WSS Społem tamże.

We XI 1980 współorganizatorka (z Barbarą Glapiak, Anną Rogalską, Janiną Łyskawą) KZ w zakładzie, 1981 przew. KZ. Podczas I WZD Regionu Leszczyńskiego, w zespole Regionalnej Komisji Wyborczej (nie była delegatką). XI 1981 z ramienia ZR uczestniczka w spotkaniach z władzami wojewódzkimi ws. braków w zaopatrzeniu.

13 XII 1981 – 6 I 1982 w ukryciu (z Markiem Wawrzenieckim) w Lesznie, poszukiwana listami gończymi. Po ujawnieniu przetrzymywana 4 dni w areszcie KW MO w Lesznie, 9 I 1982 osadzona w AŚ w Poznaniu, 10 I 1982 przewieziona do Ośrodka Odosobnienia w Gołdapi. 6 II 1982 urlopowana z internowania z powodu choroby matki, 16 II 1982 zwolniona (z powodu śmierci matki), 1982 pozbawiona stanowiska, 1982–1988 pracownik gabinetu kosmetycznego przy WSS Społem/Państwowej Spółdzielni Pracy Społem Oddział w Lesznie. 1 I 1983 zatrzymana (ze Zdzisławem Drostem) w Gostyniu. Od X 1985 pracowała w Regionalnej Fundacji Pomocy Represjonowanym, wspierając materialnie osoby pozbawione pracy, represjonowane i ich rodziny oraz podziemną działalność wydawniczą. Od 1988 członek Tymczasowego ZR „S” w Lesznie (z Waldemarem Handke, Eugeniuszem Matyjasem, Z. Drostem,); współpracowała z osobami ściśle zw. z TZR: Józefem Sobierajem, Jerzym Terleckim i Romualdem Szeremietiewem.

1989 współtwórczyni KO w Lesznie. 4 I 1990 – 1992 członek prezydium ZR Leszczyńskiego. 1993 organizowała oddział terenowy RdR w Lesznie. 1994–1998 radna Miasta Leszna z listy koalicji samorządowej Tobie i Polsce. 1992–2009 właścicielka zakładu kosmetycznego w Lesznie. 1993–1998 pracownik Policealnego Studium Kosmetycznego tamże. Od 2009 na emeryturze.

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).

17 II 1982 – 20 XI 1985 rozpracowywana przez Wydz. V KW MO w Lesznie w ramach KE krypt. Biosauna; 10 IV 1987 – 4 IX 1989 przez Wydz. III WUSW w ramach SOR krypt. Polip.

Agnieszka Łuczak