Oszmian Mieczysław
Oszmian Mieczysław, ur. 18 IV 1943 w Ostaszy (obecnie Białoruś). Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze, Wydz. Mechanicznego (1978).
1958 repatriowany z ZSRR.
1966–X 1980 w PZPR.
1964–1974 technolog, nast. kierownik w Lubuskiej Fabryce Zgrzeblarek Bawełnianych w Zielonej Górze, 1974–1975 specjalista w Lubuskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Turystycznej Lubtour tamże, 1975–1978 kierownik produkcji w Zakładach Mechanicznych Przemysłu Ceramiki Budowlanej Cerama tamże, 1978–1980 kierownik produkcji Zakładu Doświadczalnego Regionalnego Związku Spółdzielni Inwalidów tamże.
Od IX 1980 w „S”, współzałożyciel, członek Prezydium MKZ w Zielonej Górze, 15–16 IX 1980 skarbnik MKZ, 15 IX 1980–VI 1981 kierownik Grupy Informacyjnej MKZ; III 1981 członek MKS na terenie Zaodrzańskich Zakładów Przemysłu Metalowego Zastal, VI 1981 delegat na WZD Regionu Zielona Góra, przewodniczący ZR, delegat na I KZD, X–XI 1981 przew. RKS podczas strajku powszechnego w Regionie Zielona Góra w zw. z konfliktem w PGR Lubogóra.
14 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Zielonej Górze i Głogowie, 26 VI 1982 zwolniony. Zwolniony z pracy.
Od 13 XII 1982 na emigracji w Szwecji. 1983–2001 inżynier w Tetra Pak w Lund, od 2001 na emeryturze.
27 X 1980–16 III 1982 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Zielonej Górze w ramach SOS krypt. Protest nast., KE krypt. Inżynier; 28 VI 1982–29 XII 1982 przez Wydz. V KW MO tamże w ramach KE krypt. Szef; 23
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1987–11 IX 1989 przez Wydz. V WUSW tamże w ramach KE krypt. Widmo.
Grzegorz Wolk