Paczkowski Andrzej
Andrzej Paczkowski, ur. 1 X 1938 w Krasnymstawie (woj. lubelskie). Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Instytut Historyczny (1960), doktorat (1966), habilitacja (1975), profesor (1991).
1960-1974 pracownik naukowy Instytutu Badań Literackich PAN, 1975-1980 Biblioteki Narodowej, 1980-1990 Instytutu Historii PAN. 1974-1995 prezes Polskiego Związku Alpinizmu.
Od IX 1980 w „S”; od X 1980 członek KZ przy IH PAN; 1981 wykładowca Wszechnicy Robotniczej przy MKZ/ZR Mazowsze, ekspert Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy KKP, następnie KK. XI 1981 współautor deklaracji ideowej Klubów Rzeczpospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość; współpracownik dziennika Regionu Mazowsze „Niezależność”.
Po 13 XII 1981 współpracownik pism podziemnych, m.in. przepisywał na maszynie biuletyn „Informacja Solidarności”, autor w podziemnych pismach „Tygodnik Wojenny”, „Tygodnik Mazowsze” i „Krytyka”, redaktor rubryki w „KOS”. 1983-1989 współorganizator prac Archiwum Solidarności, redaktor serii dokumentów i opracowań historycznych, członek tajnego Społecznego Komitetu Nauki, w 1985 redaktor w Wydawnictwie In Plus. W l. 80. kurier wydawnictw emigracyjnych i pieniędzy z zagranicy dla RKW Mazowsze, Archiwum Archiwum Archiwum, wydawnictwo założone w 1977 w Warszawie przez Jacka Arcta i Jadwigę Żelechowską we współpracy z grupą osób, które od 1974 powielały techniką fotograficzną wydawnictwa emigracyjne i ulotki (m.in. zawiadamiające o mszach rocznicowych). Działało do 1981 (do 1978 bez nazwy), w 1978 powstała formalna struktura i przyjęto nazwę. Solidarności i Społecznego Komitetu Nauki.
1990-2000 wicedyr. Instytutu Studiów Politycznych PAN, potem prof. Instytutu Studiów Politycznych (kierownik Zakładu Historii Politycznej) i Collegium Civitas w Warszawie. 1991 współzałożyciel Stowarzyszenia Archiwum Solidarności; 1999-2011 Konsultant Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN. 2000-2011 członek kolegium IPN, 2011-2012 przewodniczący Rady IPN. Stypendysta m.in. Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu (1996), Woodrow Wilson Center w Waszyngtonie (2000-2001), The Norwegian Nobel Institute (2002). Członek zespołów redakcyjnych „Totalitarian Movements and Political Religions” (Frank Cass Publishers), „Cold War History” (Frank Cass Publishers), „Journal of Cold War Studies” (MIT Press).
Autor 20 książek z zakresu najnowszej historii Polski, m.in. ''Stanisław Mikołajczyk, czyli klęska realisty. Zarys biografii politycznej'' (1981), ''Pół wieku dziejów Polski 1939-1989'' (1998, przekład na jęz. czeski, węgierski, chorwacki i angielski), ''Od sfałszowanego zwycięstwa do prawdziwej klęski. Szkice do portretu PRL'' (1999), ''Droga do „mniejszego zła”. Strategia i taktyka obozu władzy lipiec 1980 – styczeń 1982'' (2001), ''Strajki, bunty, manifestacje jako „polska droga” przez socjalizm'' (2003), ''Wojna polsko-jaruzelska'' (2006), ''Trzy twarze Józefa Światły'' (2009). Redaktor naukowy serii wydawniczej „Dokumenty do dziejów PRL”.
Laureat m.in. Nagrody PAN, Nagrody im. Juliusza Mieroszewskiego, Nagrody Clio, Nagrody Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej.
25 IV 1969 – 6 VIII 1971 rozpracowywany przez Wydz. IV Dep. III MSW w ramach SOR krypt. Turysta; 23 IX 1982 – 30 XII 1983 przez Wydz. III Dep. V MSW w ramach SOS krypt. Alpinista; 26 X 1984 – 15 I 1990 przez Wydz. III SUSW w ramach SOS krypt. Delegat; 10 XII 1986 – 28 III 1988 przez Wydz. III-1 WUSW w Gdańsku w ramach SOR krypt. Nauka.