Paliński Krzysztof
Krzysztof Paliński, ur. 19 VIII 1961 w Wałbrzychu. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego Filii w Białymstoku, kierunek filologia polska (1989).
Od 1978 kolporter wydawnictw niezależnych.
Od IX 1980 w „S”; członek sekcji kultury „S” w Łomży; współzałożyciel pism niezależnych, autor, redaktor, drukarz m.in. „Biuletynu Informacyjnego”, „Bez Debitu”.
17 XII 1981 organizator akcji ulotkowej i wiecu w Łomży. Uczestnik akcji plakatowych oraz zbierania składek na działalność „S” i pomoc represjonowanym. 1982-1985 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany. W 1983 współpracownik Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii Świętej Rodziny w Białymstoku; inspektor opieki społecznej w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Łomży, 1983-1984 nauczyciel w SP nr 18 w Białymstoku. We IX 1983 powołany do wojska, uciekł z WKU w Łomży. Od 1984 współpracownik Ruchu Solidarności Młodych, założyciel biblioteki RSM, autor, redaktor, drukarz pism RSM, m.in. „Naszego Głosu”, „Kartek”. 31 X 1984 aresztowany na 2 mies. za umieszczenie plakatów na cmentarzu w Łomży, postępowanie umorzono z przyczyn proceduralnych. 1985-1986 uczestnik spotkań KIK, odsunięty za działalność polityczną z Koła Młodych KIK. W X 1985 organizator w Filii UW protestu w obronie prof. Andrzeja Wyrobisza i prof. Adama Dobrońskiego, odwołanych z funkcji dziekana i prodziekana Wydz. Humanistycznego przez ministra oświaty. 1985-1988 członek Tymczasowej Komisji Regionalnej „S” Regionu Białystok, 1988-1989 Regionalnego Komitetu Wykonawczego Regionu Białystok. Od XII 1988 członek Międzyśrodowiskowego Dyskusyjnego Klubu Młodej „S”; w 1989 Niezależnego Ruchu Solidarności Młodych.
1989-1990 członek KZ „S” w Filii UW. IV 1989 – I 1990 członek Prezydium TZR oraz KO Ziemi Białostockiej, wiceprzewodniczący Biura Wyborczego, odpowiedzialny za wybory do Senatu. VI 1989 – I 1990 redaktor naczelny „Biuletynu Informacyjnego «S»” Regionu Białystok. 1989-1994 pracownik naukowo-dydaktyczny w białostockiej Filii UW, 1993-1994 redaktor naczelny „Gazety Współczesnej”, 1994-2000 prezes AWH Edytor SA w Białymstoku, 2001-2003 Dolnośląskiego Wydawnictwa Prasowego we Wrocławiu, 2003-2005 dyr. ds. rozwoju w Presspublica Sp. z o.o., 2005-2008 prezes Wydawnictwa Prasa Podlaska.
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2000).
Do 1983 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Łomży w ramach SOS krypt. Dziennikarze; do 30 VI 1985 przez Wydz. III WUSW w Białymstoku w ramach KE krypt. Malarz.