Pęgiel Wojciech
Wojciech Pęgiel, ur. 1 IV 1955 w Krakowie, zm. 13 I 2005 tamże. Ukończył XIII LO w Krakowie (1974). Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego tamże, Wydz. Folozoficzno-Historyczny (1996).
1974–1979 pracował m.in. jako robotnik, 1975–1976 w KWK Wieczorek w Katowicach i w Technicznej Spółdzielni Pracy w Krakowie. Od l. 70. uczestnik ruchu piłsudczykowskiego w Krakowie. Od 1979 student Wydz. Filozoficzno-Historycznego UJ w Krakowie, zaangażowany w działalność opozycyjną.
W 1980 pracownik sekcji informacji MKZ Małopolska. We IX 1980 członek grupy założycielskiej NZS na UJ, 1981–1984 członek Senatu UJ jako przew. Samorządu Studenckiego. Od 1981 współpracownik Komitetu Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego w Krakowie, redaktor pisma komitetu „Sowiniec”. Współorganizator Marszów Szlakiem I Kompanii Kadrowej, w 1981 projektant pamiątkowej odznaki „Uczestnikowi Marszu Szlakiem Kadrówki” wzorowanej na odznace I Brygady „Za wierną służbę”.
Od 1983 w KPN. 12 IX 1984 za udział w marszu ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń. Wznowił działalność Związku Strzeleckiego Strzelec. 1984 uczestnik II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. Kongresu KPN w Warszawie. III 1985 uczestnik posiedzenia Rady Politycznej KPN w Warszawie, zatrzymany wraz z in. uczestnikami. 1984–1986 współzałożyciel i uczestnik Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy w Krakowie, II-III 1985 uczestnik głodówki w obronie więźniów politycznych w kościele Narodzenia NMP w Krakowie Bieżanowie. 1986 skreślony z listy studentów. 1986–1990 prowadził podziemne wydawnictwo 6 sierpnia, wydającego przedruki publikacji sprzed 1939, m.in.: Wacław Jędrzejewicz, Kronika życia Józefa Piłsudskiego, Wacław Lipiński, Walka zbrojna o niepodległość Polski 1905–1918; wydawca podziemnego pisma 6 sierpnia. 1986–1989 kolporter prasy podziemnej w Wielkopolsce, m. in. 26 I 1987 zatrzymany przez Wydz. Śledczy WUSW w Poznaniu za przewożenie ok. 1 tys. egz. podziemnego pisma „Solidarni Konin”, 28 I 1987 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń. 8 IV 1987 zatrzymany w Poznaniu podczas kolportażu in. pisma „Solidarni Konin” osadzony w areszcie MO tamże, 29 IX 1987 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń. Od 1988 działacz KPN w Poznaniu, współtwórca i szef poznańskich struktur, kolporter w Poznaniu wydawnictw KPN z Małopolski. 1988–1989 współorganizator manifestacji w Poznaniu, m. in. 22 I 1989 zapoczątkował wiec po mszy w kościele NSJ i Matki Boskiej Pocieszenia (oo. jezuici) tamże zorganizowany w rocznicę powstania styczniowego przez KPN, LDPN, SW. Kolporter podziemnych pism „Piłsudczyk Wielkopolski”, „PIK” („Poznański Informator Konfederatów”), „Warta”. 4 II 1989 i 4 III 1989 uczestnik III Kongresu KPN, wybrany w skład Rady Politycznej (w 1992 wybrany ponownie).
W VI 1989 kandydat KPN w Poznaniu w wyborach do Sejmu. 1989–1992 Szef VI Obszaru KPN. 1991–1993 poseł RP z listy KPN, 1995–1999 ławnik Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia, 1995–2005 członek Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy wojewodzie krakowskim/małopolskim.
Odznaczony Medalem Regionu Wielkopolska NSZZ Solidarność (2010).
1985 – 19 XII 1987 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Fantasta.