Piekarski Marian
Marian Piekarski, ur. 15 XII 1951 w Chełmnie, zm. 28 VIII 2007 w Walnut Creek (USA). Ukończył LO w Tczewie (1969).
1969-1974 zatrudniony w Zakładach Wytwórczych Ogniw i Baterii Elektron w Starogardzie Gdańskim, od 1974 w Fabryce Urządzeń Okrętowych Techmet w Pruszczu Gdańskim jako specjalista ds. inwestycji. 1979-1980 współpracownik WZZ Wybrzeża, w II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1980 w domu rodziców w Tczewie drukował pisma niezależne, m.in „Biuletyn Informacyjny” KSS KOR; bliski współpracownik Bogdana Borusewicza; kolporter (z Piotrem Kapczyńskim) wydawnictw niezależnych (m.in. „Robotnik”, „Robotnik Wybrzeża”, „Biuletyn Informacyjny” KOR, „Głos”, „Bratniak”, książki i ulotki) w Pruszczu Gdańskim i Tczewie.
W VIII 1980 uczestnik strajku w FUO Techmet, członek KS, delegat do MKS w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Od IX 1980 w „S”, przewodniczący KZ, pomagał zakładać „S” w zakładach w Pruszczu Gdańskim i Tczewie; w VII 1981 delegat na I WZD Regionu Gdańskiego, członek ZR, w XI 1981 zrezygnował z członkostwa ZR.
14-15 XII 1981 podjął próbę zorganizowania strajku w zakładzie; zwolniony z pracy. Kolporter ulotek na teren zakładu; 26 IV 1982 z Kazimierzem Maciejewskim podjął próbę zorganizowania strajku w Techmecie przeciw rygorom stanu wojennego. 12 V 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Iławie, następnie w Kwidzynie, zwolniony 23 VII 1982.
1982-1989 na emigracji w Pittsburgh (USA). W 1985 w Nowym Jorku w czasie sesji ONZ z udziałem Wojciecha Jaruzelskiego organizator protestu grupy Polaków pod hasłem uwolnienia w Polsce więźniów politycznych. II 1986 – VI 1989 współzałożyciel (m.in. z Janem Karandziejem) i wydawca emigracyjnego dwutygodnika „Wiadomości”. Od III 1986 marszałek Zarządu Związku Narodowego Polskiego w Walnut Creek, od X 1986 członek Komisji Rewizyjnej polonijnej organizacji East Bay Polish-American Association, w I 1987 współzałożyciel organizacji Freedom, organizującej poparcie polityczne i środki finansowe dla podziemia w Polsce. Przez kilka kadencji członek Zarządu Wydz. Kongresu Polonii Amerykańskiej na Północną Kalifornię, wspólnie z działaczami Polonii w San Francisco (Jerzym Jur Lerskim, Wojciechem Winklerem, Ryszardem Kołaczkowskim) wywierał naciski na rząd USA, starając się o zwiększenie poparcia dla podziemia w Polsce, następnie o przyjęcie Polski do NATO i UE. W 1988 współorganizator spotkań z działaczami opozycji odwiedzającymi Północną Kalifornię (Andrzejem i Joanną Gwiazdami, Anną Walentynowicz, Jerzym Kropiwnickim).