Encyklopedia Solidarności

Waldemar Pietrzak, ur. 11 V 1933 w Kościanie, zm. 13 IV 2004 w Szczodrochowie k. Wągrowca. Ukończył Technikum Budowlane w Poznaniu.

1956-1977 i 1978-1993 starszy technik, kierownik budowy, specjalista ds. kosztorysów w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych nr 10 w Poznaniu, 1977-1978 kierownik budowy w Spółdzielni Mieszkaniowej Grunwald. Od 1962 członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji.

Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie wiceprzewodniczący KZ w PRK nr 10.

1982-1988 organizator, przewodniczący TKZ „S” w PRK, członek krajowej branżowej Tymczasowej Komisji Wykonawczej PBK/PRK; prowadził jeden z największych w Poznaniu punktów kolportażu wydawnictw podziemnych, kolporter m.in. prasy z Warszawy; autor w pismach podziemnych; współzałożyciel, współwydawca, współredaktor miesięcznika „Solidarność Podziemna PBK/PRK”, 1983-1987 kurier tajnego TZR Wielkopolska, łącznik z TKK w Gdańsku. Działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy, m.in. w Poznaniu przy kościele Matki Boskiej Bolesnej; współinicjator, współorganizator Duszpasterstwa Kolejarzy Poznania przy kościele Najświętszego Zbawiciela, ogólnopolskich pielgrzymek kolejarzy na Jasną Górę (w dniu św. Katarzyny), od 1986 organizator corocznych pielgrzymek pracowników budownictwa kolejowego do grobu ks. Jerzego Popiełuszki.

W 1988 współinicjator reaktywowania „S”, w XI 1988 założyciel Komitetu Organizacyjnego „S” w ZBK, 1 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 zarejestrowanego przez niego w TZR, następnie działacz KZ, regionalnych i krajowych struktur branżowych. Od 1993 na emeryturze, zatrudniony na 1/2 etatu w Pracowni Projektowej PRK nr 10. Działacz Rodziny Radia Maryja w swojej parafii.

Uhonorowany odznaką Zasłużony dla Transportu RP (2000), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2001).

Agnieszka Łuczak