Poeckh Lesław
Lesław Poeckh (pełne nazwisko rodowe: Poeckh de Amenschijd), ur. 1 VII 1927 we Lwowie, zm. 2 V 1992. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Opolu (1946).
Pracownik Urzędu Wojewódzkiego w Opolu.
W 1980 główny inicjator nowych struktur związkowych w Urzędzie Wojewódzkim w Opolu, przewodniczący Komitetu Założycielskiego „S”. W 1981 aktywny członek i skarbnik opolskiego KOWzP, działacz opolskiego oddziału KPN; współorganizator akcji protestacyjnych w obronie więźniów politycznych.
Po 13 XII 1981 zwolniony z pracy w opolskim Urzędzie Wojewódzkim. Jedyny członek ścisłego kierownictwa KPN na Opolszczyźnie, któremu w XII 1981 udało się uniknąć internowania – próbował odbudować w podziemiu miejscowe struktury KPN, nawiązać kontakty z pozostającymi nadal na wolności członkami tej partii. Łącznik pomiędzy opolskimi strukturami podziemnej „S” a założoną po 13 XII 1981 młodzieżową grupą konspiracyjną Wolność i Niepodległość. W III 1982 aresztowany (w wyniku doniesień TW ps. Bożena). V-VII 1982 sądzony wraz z młodymi konspiratorami WiN. W VII 1982 skazany przez Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego na 1 rok więzienia, we IX 1982 (w wyniku przeszukania, zarządzonego przez prokuratora) karę podwyższono do dwóch lat. Osadzony w ZK we Wrocławiu, od III 1983 w Strzelinie. W V 1983 ułaskawiony przez Radę Państwa PRL na wniosek złożony przez jego kuzyna. 1983-1989 zaangażowany w podziemną działalność kolportażową i wydawniczą na terenie Opola (m.in. w 1984 uczestnik prac związanych z wydaniem książki Juliusza Kadena-Bandrowskiego ''Piłsudczycy''). Członek Obywatelskiego Komitetu Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego na Sowińcu w Krakowie.
Związany z opolskimi środowiskami niepodległościowymi, które we IX 1989 powołały Tymczasową Reprezentację Polityczną Śląska Opolskiego. Przez wiele lat miał trudności ze znalezieniem pracy; zatrudniony m.in. jako dozorca w magazynie. Dopiero w 1990 przywrócony do pracy w Urzędzie Wojewódzkim.