Encyklopedia Solidarności

Andrzej Poroszewski, ur. 6 VI 1949 we Wrocławiu. Ukończył Technikum Budowy Silników Lotniczych tamże (1969).

1970-1974 mistrz w Zakładach Metalowych Polar we Wrocławiu,1974 – XII 1981 górnik operator w Zakładach Górniczych Rudna w Polkowicach KGHM w Lubinie.

27-29 VIII 1980 współorganizator strajku, przewodniczący KS w ZG Rudna, od 29 VIII 1980 wiceprzewodniczący KS ZG Rudna; od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego, od X 1980 przewodniczący Zakładowej Komisji Robotniczej „S” w ZG Rudna.

14-15 XII 1981 współorganizator strajku tamże, przewodniczący Zakładowego KS, 15-17 XII 1981 przewodniczący MKS „S” w ZG Rudna, po pacyfikacji strajku od 17 XII 1981 w ukryciu w Głogowie, Lubinie, Polkowicach, do IV 1982 przewodniczący działającego w podziemiu MKS; 19 XII 1981 zwolniony z pracy; poszukiwany listem gończym; XII 1981 – IV 1982 współzałożyciel, redaktor, autor w „Biuletynie Informacyjnym Stanu Wojny”. 14 IV 1982 zatrzymany i aresztowany w AŚ we Wrocławiu; 27 V 1982 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Legnicy za kierowanie strajkiem w ZG Rudna na 2 lata więzienia w zawieszeniu na 4 lata, zwolniony; 20 VII 1982 ponownie aresztowany, oskarżony o utworzenie i kierowanie (z Franciszkiem J. Kamińskim, Pawłem Kotlickim i Grzegorzem Laską) nielegalną strukturą, 31 XII 1982 zwolniony; we IX 1983 postępowanie karne umorzono. 1982-1984 kolporter wydawnictw podziemnych; 1983-1987 wielokrotnie zatrzymywany na 24 i 48 godz., przesłuchiwany. 1983-1984 aparatowy w Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Głogowie, 1984-1986 manewrowy, ustawiacz w PKP Głogów.

1986-2004 hutnik w Hucie Miedzi Głogów w Żukowicach KGHM Lubin, od 2004 na emeryturze.

6 V 1982 – 21 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1984 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Legnicy w ramach SOR krypt. Podziemie; do 2 V 1988 przez p. V RUSW w Głogowie w ramach KE krypt. Porsche.

Łukasz Sołtysik