Przybylski Bogdan Kazimierz
Bogdan Kazimierz Przybylski, ur. 13 III 1944 w Jaraczewie k. Jarocina. Ukończył LO w Żaganiu (1963).
1964-1965 pracownik fizyczny w KWK Dymitrow w Bytomiu; 1965-1967 zasadnicza służba wojskowa; 1967-1971 specjalista ds. szkód ubezpieczeniowych w Państwowej Straży Pożarnej w Żaganiu, 1971-1977 kierownik magazynu materiałów budowlanych Żagańskich Zakładów Przemysłu Lekkiego tamże, 1977-1989 wytapiacz metali kolorowych w Hucie Miedzi Głogów w Żukowicach KGHM w Lubinie.
W VII 1980 organizator strajku w HM Głogów, 29-31 VIII 1980 członek Międzywydziałowego KS tamże oraz MKS (HM Legnica, HM Głogów). Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego w HM Głogów, przewodniczący Komisji Wydziałowej, następnie członek Prezydium KZ; w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk; IX/X 1981 obserwator obrad I KZD.
13 XII 1981 współorganizator strajku, 14-18 XII 1981 członek Zakładowego KS (z przewodniczącym Jerzym Lewickim, Włodzimierzem Markiem Burdajewiczem, Mieczysławem Gajewskim, Jerzym Jurkiewiczem, Barbarą Kosmalską, Januszem Paszkiewiczem, Jerzym Skibińskim, Józefem Sławińskim) w HM Głogów; 18 XII 1981 zatrzymany, 19 XII 1981 aresztowany, przetrzymywany w AŚ w Głogowie, następnie w Legnicy i Wrocławiu, 21 I 1982 wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Legnicy skazany na 1 rok więzienia w zawieszeniu na 3 lata; 22 I 1982 zwolniony; 23 IV 1982 SN zmienił wyrok, nakazując odbyć karę 1 roku więzienia, 28 V 1982 osadzony w AŚ w Legnicy, następnie w ZK we Wrocławiu (autor do pism „Biuletynek Więzienny”, „Bez Cenzury”, „Zza Krat” redagowanych przez Włodzimierza Mękarskiego i Jacka Franczuka, autor listy skazanych), 21 I 1983 zwolniony. Zwolniony z pracy, w 1983 wyrokiem Sądu Pracy we Wrocławiu przywrócony do pracy w HM Głogów. 1983-1988 organizator i koordynator kolportażu na Dolnym Śląsku (m.in. Głogów, Jelenia Góra, Legnica, Wrocław, Zielona Góra) wydawnictw podziemnych (m.in. „Niezależne Słowo”, „Solidarność Dolnośląska”, „Zagłębie Miedziowe”, „Z Dnia na Dzień”, książek, wydawnictw okolicznościowych: znaczków poczt podziemnych, kartek świątecznych itp.).
W 1989 członek KO „S” w Głogowie, uczestnik kampanii wyborczej KO „S”, członek Komitetu Wyborczego Andrzeja Kosmalskiego. 1989-1992 wiceprzewodniczący KZ „S” w HM Głogów; pracownik „S” Województwa Legnickiego/ZR Zagłębie Miedziowe. W II i IX 1990 delegat na III i IV WZD „S” Województwa Legnickiego, w III 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Dolny Śląsk. 1992-2004 na rencie, od 2004 na emeryturze.