Romanowski Tadeusz Czesław
Tadeusz Czesław Romanowski, ur. 5 VI 1945 w Wilnie, zm. 23 I 2009 we Wrocławiu. Absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, kierunek psychologia (1969).
1969-1970 psycholog w Poradni Wychowawczo-Zawodowej w Gdyni oraz w Zakładzie Poprawczym w Malborku, 1970-1974 w Poradni Psychologicznej przy Państwowej Fabryce Wagonów w Świdnicy, 1970-1981 w Zakładzie Poprawczym i Schronisku dla Nieletnich tamże. W III 1968 uczestnik manifestacji na UAM. 1977-1980 kolporter małych ilości wydawnictw KSS KOR.
Od IX 1980 w „S”, we IX 1980 organizator Komitetu Założycielskiego w ZPiSdN i przewodniczący Koła Zakładowego „S”, 16 X – 11 XI 1980 przewodniczący Międzyszkolnego Komitetu Założycielskiego, następnie przewodniczący KZ Nauczycieli Świdnicy; założyciel i do połowy 1981 szef punktu konsultacyjnego w Świdnicy, doradca w zakładach i fabrykach Świdnicy i okolic. W XI 1980 uczestnik strajku w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku pracowników oświaty i wychowania, służby zdrowia, kultury i sztuki. W 1981 uczestnik rozmów z MEN ws. objęcia Kartą Nauczyciela pracowników zakładów poprawczych. W VI 1981 delegat na I WZD Województwa Wałbrzyskiego, uczestnik (z Jerzym Pileckim i Krzysztofem Turkowskim) prac merytoryczno-organizacyjnych Komisji Zjazdowej ZR Dolny Śląsk, IX/X 1981 delegat na I KZD, wiceprzewodniczący Komisji Statutowej. W 1981 (z Markiem Szelążkiem) redaktor „Serwisu” wydawanego przez MKK w Świdnicy. 25 XI 1981 współzałożyciel Klubu Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość w Świdnicy, m.in. z Jackiem Drobnym, Jadwigą Kowalską, Ryszardem Moździeżem, Tadeuszem Sługockim, Stanisławem Walczakiem.
13 XII 1981 przewiózł z Wrocławia do Świdnicy „Komunikat” RKS Dolny Śląsk, który następnie kolportował z R. Moździeżem i Janem Pełką. 14 XII 1981 zatrzymany (z J. Pełką) i internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Świdnicy, gdzie z Teofilem Frankowskim, Andrzejem Kalbarą i Januszem Romaniszynem podjął głodówkę przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego, od 23 XII 1981 osadzony samotnie w celi, gdzie kontynuował głodówkę (24 XII 1981 przesłuchiwany w KW MO w Wałbrzychu), 4 I 1982 aresztowany, 22 I 1982 wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na sesji wyjazdowej w Wałbrzychu uniewinniony (z J. Pełką), 23 I 1982 zwolniony. I 1982 – 1986 w ukryciu (dzięki pomocy Pawła Falickiego), m.in. pracował nielegalnie przy renowacji zabytków. W wyniku prokuratorskiej rewizji 5 III 1982 SN Izba Wojskowa w Warszawie uchylił wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia, 4 V 1982 Sąd ŚOW we Wrocławiu odroczył rozprawę z powodu niestawienia się pozwanego i wydał postanowienie o wysłaniu za nim listu gończego, 29 VIII 1983 sprawę umorzono. 1983-1989 właściciel gospodarstwa rolnego k. Obornik Śląskich. VI 1982 - 1989 członek Solidarności Walczącej, współpracownik Kornela Morawieckiego i P. Falickiego. 1983-1985 autor, szef redakcji podziemnego pisma „BIS. Biuletyn Informacyjny Solidarności Walczącej”, 1982-1987 współpracownik redakcji i autor do podziemnego pisma „Replika” (ps. T.R. i R.T.), w 1. połowie 1984, po aresztowaniu P. Falickiego, wydawca i autor dwóch numerów. W 1986 ujawnił się. 1986-1989 współpracownik środowisk rolników indywidualnych w okolicach Trzebnicy, Oleśnicy i Żmigrodu, w 1986 organizator Dolnośląskiego Towarzystwa Gospodarczego. Przeciwnik Okrągłego Stołu.
W wyborach 4 VI 1989 wspierał niezależnego kandydata Jana Waszkiewicza. 1989-2003 własna działalność gospodarcza (branża rolnicza i wydobywcza), od 2003 na rencie.
10 III 1981 – 3 II 1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Wałbrzychu w ramach SOS; 11 II – 18 III 1982 w ramach SOR.
Region Dolny Śląsk, Świdnica