Romanowski Witold
Witold Romanowski, ur. 9
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1938 w Tczewie, zm. 7 VI 1991 w Szczecinie.
1962–1970 spawacz w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego, 1972–1981 kompletowacz tamże.
XII 1970 uczestnik strajku okupacyjnego w zakładzie pracy i demonstracji na ulicach Szczecina, XII 1970 aresztowany na 3 mies., zwolniony z pracy, 1972 ponownie pracownik stoczni. 17–30 VIII 1980 uczestnik strajku okupacyjnego.
Od IX 1980 w „S”. 1981 członek nielegalnej Polskiej Socjalistycznej Partii Pracy w Szczecinie (założonej przez Edmunda Bałukę).
Po 13 XII 1981 członek grupy działaczy PSPP skupionej wokół Grzegorza Ostrowskiego, Konrada Szulca, Tadeusza Lichoty, Jana Kosteckiego, Andrzeja Lipskiego.
12 I 1982 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Goleniowie i Wierzchowie (13 II 1982 pobity za atak taboretem na strażnika), 7 VII 1982 zwolniony.
VII 1982 ze względu na stan zdrowia przeniesiony do pracy chronionej w Zakładowym Zespole ds. Rehabilitacji w Stoczni Szczecińskiej, od końca 1982 na rencie.
1983–1988 kolporter ulotek i podziemnych czasopism, np. „Szerszenia”, „Bez Dyktatu” (pismo MKO NSZZ „S” zorganizowanej przez SB), „CDN”, „Grota”, akcji ulotkowych (z G. Ostrowskim). 31 VIII 1983–2 I 1984 objęty nadzorem MO z powodu prowadzonego śledztwa przeciwko grupie działaczy PSPP, 9 I 1984 oskarżony o współudział w sprowadzeniu do Polski 200. egz. „Szerszenia” przywiezionych przez Jacques’a Savigny’ego, 30 I 1984 śledztwo zawieszone. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, stawiany przed kolegium ds. wykroczeń.
20 IX 1979–22 XI 1989 zarejestrowany jako TW ps. Roman/Daniela przez Wydz. IIIA KW MO/WUSW w Szczecinie.
Sylwia Wójcikowa