Rosicki Władysław
Władysław Rosicki, ur. 2 I 1945 w Krzcięcicach k. Jędrzejowa, zm. 28 III 2005 w Sosnowcu. Ukończył ZSZ w Nowej Hucie (1966).
1966-1976 zatrudniony w Hucie im. Lenina w Nowej Hucie, 1976-1981 w Hucie Katowice w Dąbrowie Górniczej.
29-31 VIII 1980 uczestnik strajku w HK; IX 1980 – 1994 w „S”, przewodniczący Komisji Wydziałowej w Wydz. Przewozów Stalowni i Ogólnohutniczych T-42 Zakładu Transportu Kolejowego HK. W VII i XII 1981 delegat na I i
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD (Województwa Katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.
13-23 XII 1981 współorganizator strajku w HK, przewodniczący wydziałowego KS, 23 XII 1981 po pacyfikacji strajku zatrzymany, aresztowany, osadzony w AŚ w Sosnowcu, następnie w Katowicach, 2 I 1982 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Katowicach na 5,5 roku więzienia, 4 lata pozbawienia praw publicznych i wysoką grzywnę, osadzony w ZK w Raciborzu, Wrocławiu i Strzelinie, zwolniony 26 IX 1984 na mocy amnestii; 31 XII 1981 zwolniony z pracy, IX-XII 1984 bez zatrudnienia, I 1985 – 1989 pracownik (dorywczo) spółdzielni rolniczej SSP Łysiny (działającej na terenie HK).
1989-1993 przywrócony do pracy w ZTK HK na stanowisku maszynisty. 1990-1994 współzałożyciel i przewodniczący Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym przy Hucie Katowice. Od 1993 na rencie, od 2005 na emeryturze.
Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
11 I – 23 VI 1982 rozpracowywany przez Wydz.V-1 KW MO w Katowicach w ramach SOR krypt. Wichrzyciele.
Halina Żwirska