Sadłowski Marian Witold
Marian Witold Sadłowski, ur. 28 XI 1941 w Tonkielach k. Drohiczyna, zm. 4
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
2009 w Szwecji. Ukończył I LO dla Pracujących im. Marii Konopnickiej w Szczecinie (1973).
1957–1960 robotnik w GS Samopomoc Chłopska w Siemiatyczach, 1960–1962 górnik w kopalni Wanda-Lech w Rudzie Śląskiej, 1962–1964 zasadnicza służba wojskowa, 1964–1981 mł. chorąży, inspektor dochodzeniowy w KW MO w Szczecinie.
1964–1982 w PZPR.
14 I 1981 złożył raport o przestępczej działalności oficerów MO na terenie Szczecina komendantowi wojewódzkiemu płk. Zenonowi Trzcińskiemu oraz przesłał go do NIK i MSW. 27 V 1981 na otwartym zebraniu POP PZPR nr 5 w Wydz. Dochodzeniowym KM MO w Szczecinie wybrany na przedstawiciela do tworzenia Tymczasowego Komitetu Założycielskiego Związku Zawodowego Funkcjonariuszy MO, od 30 V 1981 członek Komitetu Założycielskiego ZZ FMO Garnizonu Szczecińskiego. 1 i 9 VI 1981 delegat na zjazdy Ogólnopolskiego Komitetu ZZ FMO w Warszawie. 17 VI 1981 zwolniony z pracy. VIII 1981 jako milicjant i działacz związkowy udzielił pierwszego w Polsce wywiadu dla niezależnego pisma „Jedność” (nr 31); 1981–1982 st. ekspedytor w Zarządzie Portu Szczecin. 25 IX 1981 uczestnik spacyfikowanej przez ZOMO akcji protestacyjnej w Hali Gwardii w Warszawie przeciwko odmowie rejestracji ZZ FMO. 10–13 XII 1981 współorganizator strajku głodowego na terenie Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego (m.in. z milicjantami garnizonu szczecińskiego: Edwardem Wiśniewskim, Zdzisławem Łakomskim, Henrykiem Sosnowskim; z garnizonu gorzowskiego: Edwardem Żurawskim; z garnizonu białostockiego: Krzysztofem Florczykowskim, Andrzejem Radzickim).
17 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Goleniowie i w Wierzchowie (13 II 1982 pobity), 7 VII 1982 zwolniony. Uczestnik ogólnopolskich podziemnych struktur funkcjonariuszy MO; szykanowany, zastraszany.
Od 9 VII 1984 na emigracji w Szwecji. Uczestnik demonstracji pod Ambasadą PRL w Sztokholmie, sygnatariusz protestów przeciwko stanowi wojennemu do władz PRL i RWE.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
Sylwia Wójcikowa