Siciński Henryk Marian
Henryk Marian Siciński, ur. 2
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1950 w Jeleniej Górze. Absolwent Akademii Medycznej w Poznaniu (1973).
1965-1967 w ZMS; 1967-1973 w ZSP, 1972-1973 przewodniczący Okręgowego Sądu Koleżeńskiego. W III 1968 uczestnik demonstracji studentów w Poznaniu. 1973-1977 asystent Oddziału Dziecięcego ZOZ w Drezdenku (woj. gorzowskie), od 1977 asystent Oddziału Chirurgii Dziecięcej w Ostrowie Wlkp. Autor w czasopiśmie „Zdrowie Publiczne”.
W VII 1980 współorganizator protestu w Zespole Zakładów Opieki Zdrowotnej (spotkanie pracowników z dyrekcją i lekarzem woj.); od XI 1980 w „S”, wiceprzewodniczący Międzyzakładowego Komitetu Porozumiewawczego (od 1981 Międzyzakładowa Komisja Porozumiewawcza) w Ostrowie Wlkp.; VI-VII 1981 delegat na I WZD Województwa Kaliskiego, członek ZR Wielkopolska Płd.; IX/X 1981 delegat na I KZD, pomysłodawca Posłania I KZD NSZZ „Solidarność” do ludzi pracy Europy Wschodniej.
Po 13 XII 1981 zaangażowany w pomoc dla represjonowanych i ich rodzin. 1 V 1982 po rewizji w domu zatrzymany na posterunku w Przygodzicach, następnie internowany w Ośr. Odosobnienia w Ostrowie Wlkp. i Gębarzewie, 30 V 1982 zwolniony. 1983-1991 Ordynator Oddziału Noworodków i Pediatrycznego w szpitalu w Pleszewie.
Od 1989 współpracownik KIK w Kaliszu; współorganizator, członek Ostrowskiego Klubu Katolików przy kościele św. Antoniego w Ostrowie Wlkp. 1991-1996 dyr. naczelny ZZOZ w Ostrowie Wlkp., następnie ordynator Oddziału Pediatrycznego w Ostrowie Wlkp., od 2003 dyr. ZZOZ w Ostrzeszowie. 1990-1994 radny Miasta Ostrów Wlkp. z listy Ostrowskiego Klubu Katolików, 2004 radny Powiatu Ostrowskiego z listy Komitetu Wyborczego Prawicy.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).
Grażyna Schlender