Encyklopedia Solidarności

Jan Sidorowicz, ur. 9 XI 1950 w Krynkach k. Sokółki. Absolwent Politechniki Warszawskiej, Wydz. Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa (1975).

1975–1977 specjalista w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Predom w Warszawie, 1977–1992 inżynier, specjalista w Zakładach Kineskopowych Unitra-Polkolor w Piasecznie.

Od IX 1980 w „S”; do IV 1981 przew. Komisji Wydziałowej w Hucie Szkła Kineskopowego Polkoloru, nast. przew. KZ; do VI 1981 przedstawiciel Polkoloru w MKZ Mazowsze, VI, XII 1981 delegat na I i II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Mazowsze.

14–15 XII 1981 współorganizator strajku w Polkolorze, przew. KS; 8 I 1982 aresztowany, po przesłuchaniach zwolniony, 15 IX 1982 skazany (z Czesławą Kuźniewską, Bogdanem Nalepińskim) przez Sąd Rejonowy w Piasecznie na 1 rok i 3 miesiące pozbawienia wolności w zawieszeniu i grzywnę, po odwołaniu uniewinniony (z pozostałymi), sprawę umorzono. Od XII 1981 przew. TKZ w Polkolorze, współorganizator kolportażu podziemnych wydawnictw na terenie zakładu. Współorganizator pomocy potrzebującym (z parafiami Zesłania Ducha Świętego w Starej Iwicznej i św. Anny w Piasecznie). 1985–1987 przew. Rady Pracowniczej w Polkolorze. 1986 zwolniony z pracy, po odwołaniu do Sądu Pracy przywrócony po 3 mies. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany.

1989 pełnomocnik KO Warszawa-Mokotów. 1990–1991 dyr., 1991–1992 prezes Zakładów Kineskopowych Unitra-Polkolor SA; 1992–1995 dyr. Departamentu Restrukturyzacji w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych, 1995–1999 dyr. inwestycyjny (NFI Victoria), nast. wiceprezes (NFI Zachodni) i prezes (VII NFI) Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. 1999–2000 własna działalność gospodarcza, 2000–2009 prezes ORBIS Transport; od 2009 własna działalność gospodarcza.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2011).

1981–1982 rozpracowywany przez Wydz. I Dep. II MSW, 5 II 1982 – 14 IX 1983 przez Wydz. V KS MO/SUSW w ramach SOR krypt. Dama; 16 VII 1986 – 20 VII 1989 przez Wydz. V SUSW w ramach KE krypt. Prowodyr.

Anna Grażyna Kister