Sieczkoś Zbigniew
Zbigniew Sieczkoś, ur. 4 XI 1949 w Stalowej Woli. Absolwent Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Wydz. Prawa i Administracji (1971); aplikacja sędziowska i radcowska w Rzeszowie (1976).
Od 1971 pracownik PKO BP Oddział w Rzeszowie; 1976-1997 (z przerwami) radca prawny w NBP Oddział w Rzeszowie, 1976-1990 w Przedsiębiorstwach Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Rzeszowie i Łańcucie.
Od IX 1980 w „S”; od VII 1981 członek Prezydium MKR Regionu Rzeszowskiego.
1981/1982 inicjator utworzenia RKW w Rzeszowie, 1982-1989 jej przewodniczący, współautor linii programowej propagowanej na łamach biuletynu „Solidarność Trwa” w formie komunikatów; organizator druku i kolportażu w regionie rzeszowskim i Stalowej Woli oraz kolportażu ze Stalową Wolą i Krakowem; przedstawiciel regionu w kontaktach z innymi środowiskami podziemia; 1988-1992 członek Diecezjalnej Rady Kultury przy ordynariuszu przemyskim bp. Ignacym Tokarczuku. W 1988 członek Komitetu Obchodów Rocznicy 11 Listopada w Rzeszowie. Od IX 1988 prowadził jawną działalność, początkowo poprzez powołane przez RKW Biuro Informacyjno-Koordynacyjne, od I 1989 przewodniczący jawnej RKW. Po 13 XII 1981 represjonowany (rewizje, zatrzymania, przesłuchania, dwukrotnie objęty postępowaniem prokuratorskim, umorzonym na mocy amnestii, wnioski do kolegium ds. wykroczeń, zastraszanie członków rodziny, np. przesłuchiwanie nieletniego syna).
W II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 pomysłodawca (z Janem Drausem) powołania KO przy RKW w Rzeszowie; 1990-1992 delegat na II i kolejne WZD Regionu Rzeszowskiego, przewodniczący ZR, delegat na kolejne KZD, 1991-1992 członek Prezydium KK. 1992-1993 prezes, 2003-2004 wiceprezes Zarządu R-Press Sp. z o.o. w Rzeszowie. Do 2002 w RS AWS, 1997-1999 przewodniczący Rady Regionalnej AWS w Rzeszowie. 1997-1998 wojewoda rzeszowski, 1999-2001 wojewoda podkarpacki. 2002-2003 radca prawny w Podkarpackiej Regionalnej Kasie Chorych, 2002-2006 radny Sejmiku Samorządowego Województwa Podkarpackiego, 2006-2008 dyr. Podkarpackiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ w Rzeszowie.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2007).
16 I 1981 – 10 V 1982 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/V KW MO w Rzeszowie w ramach SO krypt. Miasto; 11 X 1980 – 24 III 1984 przez Wydz. IIIA/V KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SO krypt. Azymut; 10 II – 10 V 1982 przez Wydz. V KW MO w Rzeszowie w ramach KE krypt. Klon; 10 V 1982 – 5 II 1990 przez Wydz. V KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Opór; 25 IX 1989 – 30 I 1990 przez Wydz. V WUSW w Rzeszowie w ramach SO krypt. Azymut II.