Encyklopedia Solidarności

Stanisław Sikora, ur. 25 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1932 w Krakowie, zm. 25 I 2007 w Lublinie. Ukończył Dwuletnią Średnią Szkołę Rzemiosł Budowlanych w Lublinie (1951).

1949–1951 w Powszechnej Organizacji Służba Polsce.

1951–1957 kalkulator w Zakładzie Sieci Elektrycznych w Lublinie, 1957 elektromonter w Miejskim Przedsiębiorstwie Robót Budowlanych tamże, 1957–1968 konduktor, kierowca w MPK tamże, 1968 kierowca w MPK w Krakowie, w Miejskim Przedsiębiorstwie Oczyszczania w Lublinie i w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie PKS tamże, 1969–1970 w Miejskiej Komendzie Straży Pożarnej tamże, 1970 w Przedsiębiorstwie Transportowym Handlu Wewnętrznego tamże, 1970–1973 w Lubelskich Zakładach Naprawy Samochodów tamże, 1973 w MPK w Krakowie, 1973–1974 w LZNS w Lublinie, 1974–1976 w MPK w Krakowie, 1977 w Miejskim Przedsiębiorstwie Oczyszczania w Lublinie, 1977–1983 kierowca w MPK tamże.

W 1968 zwolniony dyscyplinarnie z pracy za poglądy polityczne. Od XII 1978 uczestnik ROPCiO w Lublinie; 1 IX 1979 założyciel KPN, członek Rady Politycznej KPN.

18 VII 1980 uczestnik strajku w zakładzie.

Od IX 1980 w „S”; od IX 1980 wiceprzew. Komitetu Założycielskiego, nast. członek KZ.

13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia we Włodawie, Załężu k. Rzeszowa, Kielcach-Piaskach i ponownie w Załężu, od końca IX 1982 na przepustce w zw. z leczeniem w szpitalu w Rzeszowie, 15 X 1982 zwolniony (formalne uchylenie internowania 28 X 1982). Od 1983 na rencie, od 1997 na emeryturze.

21 XII 1978 – 8 V 1984 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/Wydz. V KW MO/WUSW w Lublinie w ramach SOS krypt. Deklarant; 8 V 1984 – 29 I 1985 przez Wydz. V WUSW w ramach KE krypt. Góral.

Marcin Dąbrowski