Skowroński Adam
Adam Skowroński, ur. 2 XII 1931 w Kołomyi (obecnie Ukraina). Absolwent Politechniki Wrocławskiej, Wydz. Inżynierii Sanitarnej (1963).
1946-1949 w ZHP, 1949-1951 w podziemnej strukturze ZHP, w 1951 aresztowany, skazany wyrokiem Sądu Wojskowego we Wrocławiu na 3 lata więzienia, 16 XII 1952 zwolniony na mocy amnestii. 1955-1956 kierownik budowy w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Wodno-Kanalizacyjnym we Wrocławiu; 1956-1976 projektant w Miastoprojekcie Wrocław, następnie w Miejskim Biurze Projektów, Biurze Projektów Zremb, Biurze Projektów Gazownictwa, Inwestprojekcie i Pracowniach Konserwacji Zabytków; 1976 – 13 XII 1981 pracownik Kombinatu Geologicznego Zachód. 1963-1980 członek Polskiego Zrzeszenia Inżynierów i Techników Sanitarnych Naczelnej Organizacji Technicznej. W X 1956 uczestnik demonstracyjnego pochodu przez miasto studentów PWr. 1978-1980 uczestnik ROPCiO.
W VIII 1980 współorganizator strajku w Zajezdni MPK nr 7 we Wrocławiu (siedziba MKS), następnie członek kierownictwa MKS; od IX w „S”, współorganizator Komitetu Założycielskiego w Kombinacie Geologicznym; członek Prezydium MKZ we Wrocławiu, szef Biura Interwencyjnego, od II 1981 wiceprzewodniczący Krajowej Komisji Interwencyjnej „S”, w VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, członek Prezydium ZR; jako szef BI zaangażowany w realizację gdańskich Porozumień Sierpniowych (zwłaszcza pkt. 12 dot. usunięcia nomenklatury PZPR ze stanowisk w zakładach pracy, urzędach i in.; usunięto ponad 100 osób w ciągu 2 mies.); I/II 1981 w czasie strajku w klubie Gencjana w Jeleniej Górze jako doradca MKZ we Wrocławiu uczestnik negocjacji MKS w Jeleniej Górze/Połączonego KS Dolny Śląsk z komisją rządową; do XII 1981 uczestnik prac wielu komisji resortowych, porozumiewawczych i negocjacyjnych.
Po 13 XII 1981 w ukryciu, zwolniony z pracy; 25 III 1982 aresztowany, do 8 IV 1982 przetrzymywany w AŚ KW MO we Wrocławiu, następnie do 31 VIII 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Nysie, z powodu zapaści serca ostatnie 2 tyg. VIII 1982 hospitalizowany w szpitalu w Nysie. 7 IX 1982 po pogrzebie Kazimierza Michalczyka ponownie aresztowany, w trakcie przesłuchania zasłabł, przewieziony do szpitala MSW we Wrocławiu, 8 IX 1982 do domu. Do IV 1983 działacz podziemnych struktur RKS Dolny Śląsk, współpracownik Solidarności Walczącej; autor w podziemnej prasie, redaktor ulotek „S”, uczestnik akcji ulotkowych i plakatowych. Kilkakrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom.
IV 1983 – 1990 na emigracji w USA. Od 1996 prezes Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku, od 2004 wiceprzewodniczący Związku Stowarzyszeń Osób Represjonowanych w l. 1980-1990 z siedzibą w Gdańsku. Od 2000 wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich Oddz. Pokucie-Kołomyja.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Odrodzenia Polski (2007).