Sławiński Józef
Józef Sławiński, ur. 1 VIII 1944 w Rzemieniu k. Mielca, zm. 25 XII 2020 w Głogowie. Ukończył Technikum Samochodowe w Głogowie (1977).
1962–1980 w ZZ Transportowców i Drogowców, 1969–1971 w PZPR.
1962 smarownik w Cukrowni Głogów, 1963–1964 konduktor PKS w Głogowie, 1964–1967 kierowca w Cukrowni Głogów, 1967–1971 kierowca PKS, 1971–1975 kierowca w Hucie Miedzi Głogów w Żukowicach KGHM w Lubinie, 1975–1981 dyspozytor transportu w Zakładzie Remontowo-Montażowym KGHM tamże Wydz. Remontowo-Montażowy Głogów-Żukowice.
Od IX 1980 w „S”, wiceprzew. Komitetu Założycielskiego, od XI 1980 wiceprzew. Zakładowej Komisji Robotniczej w ZRM tamże, przew. ZKR na Wydz. ZRM Głogów-Żukowice, X–XII 1980 członek MKZ w Głogowie. 28–29 XI 1980 uczestnik okupacji Urzędu Wojewódzkiego w Legnicy; 17 XII 1980–V 1981 członek prezydium Międzyzakładowej Komisji Robotniczej w Głogowie, VI 1981 delegat na I WZD Województwa Legnickiego, od VI członek Zarządu Oddziału Wojewódzkiego w Legnicy ZR Dolny Śląsk, VI delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, od VII członek ZR, od VII przew. MKK w Głogowie. 24 X 1981 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Województwa Legnickiego. VII–XII 1981 współzałożyciel, członek Klubu Wolnej Myśli w Głogowie.
13 XII 1981 współorganizator strajku w HM Głogów w Żukowicach. 14–18 XII 1981 członek Zakładowego KS tamże, 18 XII 1981 zwolniony z pracy, 19 XII 1981 aresztowany, osadzony w AŚ w Głogowie, Legnicy i we Wrocławiu, 21 I 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Legnicy na rok i 6 mies. pozbawienia wolności w zawieszeniu, 22 I 1982 zwolniony, 23 IV 1982 skazany przez SN na rok pozbawienia wolności, 10 X 1982 osadzony w ZK we Wrocławiu i w Strzelinie (współredaktor, autor, przepisywacz pism „Kamieniarz”, „Niezależny Serwis Informacyjny”), 6 IV 1983 zwolniony na mocy aktu łaski Rady Państwa. 1982–1983 działacz Tymczasowej/Tajnej MKK „S” Ziemia Głogowska: organizator lokali, sprzętu dla drukarzy, drukarz i kolporter „Z Dnia na Dzień”, „Solidarności Walczącej”, „Głogowskiej Solidarności Twój Związek”, „Zagłębia Miedziowego”, „Solidarności Dolnośląskiej”, uczestnik akcji ulotkowych, plakatowych, malowania haseł na murach w Głogowie, organizator spotkań działaczy podziemia w swoim mieszkaniu. 1982–1984 na rencie. 1982 i 1983 koordynator emisji 3 audycji Radia „S” w Głogowie. 1982–1983 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. 1 VIII 1983 aresztowany, osadzony w AŚ w Legnicy i we Wrocławiu, 17 IX 1983 zwolniony. I 1984–2008 na emigracji w USA: 1984–1985 pracownik restauracji w Union Pier w Michigan; 1985–2000 monter w Fabryce Samochodów Ciężarowych Kenworth w Seattle, 1986–1991 członek Stowarzyszenia Solidarności w Domu Polskim w Seattle, rozprowadzał wśród Polonii czasopisma, tzw. cegiełki, wydawnictwa okolicznościowe, odczyty, w rocznice 31 VIII współorganizator na granicy amerykańsko-kanadyjskiej meczów towarzyskich między Polakami z Seattle i Vancouver, z których dochody przekazywano na działalność podziemną Jerzemu Czarneckiemu z Głogowa na fundusz budowy Pomnika Ofiar Zbrodni Lubińskiej w Lubinie, dla Partii Wolności (1991).
Od 2000 na emeryturze. Od 2008 w Polsce.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012).
6 I 1982–20 III 1985 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/p. III RUSW w Głogowie w ramach SOR krypt. Szarańcza; do 20 V 1985 przez p. V RUSW tamże w ramach SOR krypt. Lancet.