Stawecki Leopold
Leopold Stawecki, ur. 18 XII 1927 w Wasilkowie k. Białegostoku, zm. 15 I 2018 w Białymstoku. Ukończył Studium Ekonomiki Przemysłu w Katowicach (1960).
XII 1950–II 1951 pracownik Prezydium WRN w Białymstoku, 1951–1953 Zarządu Okręgu ZZ Pracowników Państwowych tamże, 1953–1956 instruktor w Zarządzie Okręgu ZZ Pracowników Służby Zdrowia tamże, 1957–1959 pracownik Białostockiego Przedsiębiorstwa Ceramiki Budowlanej, 1959–1961 Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej tamże, 1961–1982 na różnych stanowiskach w Zakładzie Energetycznym Białystok.
Od jesieni 1980 w „S”, współorganizator struktur w ZEB (z Józefem Karczewskim i Mieczysławem Domalewskim), X 1980 przew. Komitetu Założycielskiego; III 1981 tymczasowy członek Prezydium MKS „S” Regionu Białystok podczas tzw. kryzysu bydgoskiego; członek KOWzP w Białymstoku. VI 1981 delegat na I WZD Regionu Białystok, członek Prezydium ZR, IX/X delegat na I KZD. 1981 pełnomocnik prawny Regionu ws. podpalenia siedziby TKK w Bielsku Podlaskim oraz podpaleń mieszkań przew. ZR Feliksa Gołębiewskiego i mec. Kazimierza Niemotki.
13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Białymstoku, Suwałkach, 31 III 1982 zwolniony. Po zwolnieniu z internowania na rencie, nast. na emeryturze. 27 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 (z żoną Raisą) oskarżony o czynną napaść i groźby karalne wobec funkcjonariuszy MO podczas internowania 13 XII 1981, 26 VII 1983 postępowanie umorzone na mocy amnestii. 1982–1983 zaangażowany w pomoc osobom represjonowanym i ukrywającym się, współpracownik niejawnej TKR „S” Regionu Białystok, podziemnego pisma „S” RI „Goniec Wojenny”. 1984–1986 współwydawca (z Andrzejem Fedorowiczem, Andrzejem Kuczyńskim i Anną Wojciechowską), współredaktor pisma „Jutrzenka”. Od 1985 przew. MKK „S” Regionu Białystok, konkurencyjnej wobec TKR; 1985 sygnatariusz apelu ws. bojkotu wyborów do Sejmu PRL. 21 I 1987 ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń w Łapach za udział w pogrzebie działacza „S” sędziego Tadeusza Iwaszczuka (z Michałem Pietkiewiczem, Krystyną Strubel i A. Wojciechowską niósł wieniec z napisem „Drogiemu Tadeuszowi – przyjaciele z »Solidarności«”).
1989 pozwany do sądu przez rzecznika rządu PRL Jerzego Urbana za zniesławienie w zw. ze sprawą śmierci ks. Stanisława Suchowolca (sprawę umorzono z powodu niestwierdzenia winy). 1989 członek KO Ziemi Białostockiej oraz Komisji ds. Interwencji i Praworządności „S”; 1990 członek Wojewódzkiej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Kadr w Białymstoku zajmującej się weryfikacją pracowników służb specjalnych.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015).
8 III 1971–15 X 1974 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Białymstoku w ramach KE; 17 VII 1981–23 V 1987 przez Wydz. V KW MO/WUSW tamże w ramach SOR krypt. Uparty i Odrodzenie.