Stec-Fus Dorota
Stec-Fus Dorota, ur. 23 X 1954 w Krakowie. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego tamże, kierunek polonistyka (1980), socjologia (absolutorium 1984).
17 XII 1970 uczestniczka demonstracji na Rynku Głównym w Krakowie, 15 V 1977 czarnego marszu po śmierci Stanisława Pyjasa, nast. działaczka SKS w Krakowie.
Od IX 1980 w NZS UJ; współzałożycielka i redaktorka „Biuletynu NZS UJ”, w II 1981 uczestniczka strajku o rejestrację NZS na UJ. Od V 1981 pracownik Sekcji Informacji MKZ Małopolska/ZR Małopolska, dziennikarka pisma „Goniec Małopolski”, od IX 1981 „Aktualności”.
Po 13 XII 1981, do pocz. 1983, w ukryciu; współwydawca (z Małgorzatą Żłobińską, Piotrem Zawiślakiem, Jakubem Meissnerem) podziemnego pisma „Aktualności”, nagrywała i kolportowała kasety z pieśniami patriotycznymi. Do V 1987 bez zatrudnienia. Od II 1982 – VII 1984 redaktorka (z Danutą Suchorowską, Barbarą Niemiec, Tadeuszem Syryjczykiem, P. Zawiślakiem) podziemnego pisma „Kronika Małopolska”. W III 1982 łączniczka Roberta Kaczmarka. Współorganizatorka struktur podziemnych m.in. powstałego 17 X 1982 Międzydzielnicowego Komitetu Strajkowego Grzegórzek, Krowodrzy, Podgórza i Śródmieścia, przekształconego 29 XII 1982 w Międzydzielnicowy Komitet Solidarności Kraków, koordynatorka dzielnicy Krowodrza. Współorganizatorka w Małopolsce konspiracyjnych MKS na bazie d. sieci systemu kolportażu ABC Sekcji Informacji ZR; współtwórczyni sieci podziemnego kolportażu pism (m.in. „Kronika Małopolska”, „Kurierek CeBeA”, „Tygodnik Mazowsze”, „Kolejarz Małopolski”, „Solidarność Grzegórzecka”, „Zomorządność”, paryska „Kultura”), książek (m.in. Aleksander Sołżenicyn, Archipelagu Gułag, Marek Hłasko, Piękni dwudziestoletni) oraz ulotek. Wspomagała organizacyjnie podziemne pisma („Kurierek CeBeA”, „Kolejarz Małopolski”, „Kablowiec”); organizatorka sieci podziemnych bibliotek zakładowych. W V 1983, po wyjeździe R. Kaczmarka do Francji, koordynatorka (sekretarz) MKS. Współorganizatorka współpracy z francuskim zw. zaw., gł. z CFTC. W 1985 redaktorka podziemnego pisma „Solidarność Grzegórzecka”. Na pocz. 1987 pracownik kwestury w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, zwolniona po 2 tygodniach. 1987–1988 sprzątaczka w Zrzeszeniu Właścicieli Nieruchomości tamże. W VIII 1987 zatrzymana (z Aleksandrem Rogodą i Stanisławem Chmielewskim) podczas transportu offsetu z Warszawy do Krakowa; poddana rewizji. Od wiosny 1988 współpracowniczka Franciszkańskiej Wspólnoty Ekologicznej (do II 2010 działającej przy krakowskim klasztorze oo. reformatów). W 1988 wydawca miesięcznika „Ekolog Niezależny”.
6 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1989 – 5 IV 1989 uczestniczka obrad okrągłego stołu w tzw. podstoliku ekologicznym. V 1989–1990 st. referent w Pracowni Pozyskiwania i Przetwarzania Paliw w Zakładzie Problemów Energetyki Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN Oddział w Krakowie. 1990–1992 członek Państwowej Rady Ochrony Środowiska w Warszawie. 1990–1991 dziennikarka „Czasu Krakowskiego”, 1991–1994 „Gazety Krakowskiej”, od 1994 redaktor „Dziennika Polskiego” w Krakowie. W 2000 utworzyła Związek Zawodowy Dziennikarzy i Fotoreporterów Wydawnictwa Jagiellonia SA tamże, wiceprzew, od 2006 przew. Rady Pracowników tamże.
Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012), medalem Zasłużony dla NSZZ Solidarność Regionu Małoposka (2000).
1982–1983 rozpracowywana przez Wydz. V KW MO w Krakowie w ramach SOR krypt. Drukarnia; 1982–1984 przez Wydz. V KW MO/WUSW w ramach SOR krypt. Ratusz; 1984–1988 przez Wydz. V WUSW w ramach SOR krypt. Aktorka; 1987–1989 w ramach SOR krypt. Energetycy.