Szadurski Karol Roman
Karol Roman Szadurski, ur. 31 VIII 1945 w Koniecpolu. Absolwent Politechniki Częstochowskiej, Wydz. Metalurgiczny (1971).
1979-X 1981 w PZPR.
1971–1989 inżynier metalurg w Hucie Warszawa.
Od VIII 1980 współorganizator i członek KS w HW. Od IX 1980 w „S”; członek prezydium Komitetu Założycielskiego, Komitetu Założycielskiego Regionu Mazowsze, od I 1981 przew. KZ, członek ZR Mazowsze, przew. Komisji ds. Samorządu Pracowniczego; VI, XII 1981 delegat na I i
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
WZD Regionu Mazowsze; IX/X 1981 delegat na I KZD.
13 XII 1981 inicjator referendum ws. strajku przeciwko stanowi wojennemu; od 14 XII 1981 przew. KS w HW. 15 XII 1981 aresztowany, osadzony w ZK w Warszawie-Białołęce, 11 I 1982 skazany przez Sąd Wojewódzki w Warszawie na 1 rok pozbawienia wolności w zawieszeniu. 1982–1989 współorganizator mszy za Ojczyznę, działalności charytatywnej (odpowiedzialny m.in. za odbiór transportów z zagraniczną pomocą, magazynowanie, dystrybucję darów dla szpitali i osób prywatnych) w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie. 1983–1989 inicjator szkoleń dla związkowców, niezależnej działalności oświatowo-kulturalnej tamże. 1982–1989 kilkakrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom.
II – VI 1989 przew. KZ. 1989–1992 ekspert ds. odlewnictwa żelaza i stali w Syrii, delegat Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego Polservice; 1992–1996 dyr. Unii Własności Pracowniczej – Izba Gospodarcza, 1996–1997 gł. specjalista ds. odlewnictwa Warszawskiej Fabryki Pomp i Armatury Wafapomp SA, 1998–2002 burmistrz Gminy Warszawa-Bielany, 2002–2006 radny z listy PiS, 2002–2007 pracownik Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, 2007–2010 prezes I Żoliborskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Od 2011 na emeryturze. Od 2017 prezes Stowarzyszenia Historycznego Solidarność Huta Warszawa.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013), Medalem XXX-lecia NSZZ Solidarność Regionu Mazowsze (2011).
Od 16 I 1981 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KS MO w ramach SOR krypt. Drut; od 29 I 1982 przez Wydz. V KS MO w ramach KE krypt. Szef; od 6 VIII 1984 przez Wydz. V/Wydz. III-2/Wydz. V SUSW w ramach SOR krypt. Seweryn; od 26 V 1986 przez Wydz. V SUSW w ramach SOR krypt. Matryca; 5 VIII 1987 – 28 VII 1989 w ramach KE krypt. Karol.
Tomasz Szostek|Tadeusz Ruzikowski