Szafrański Tadeusz
Tadeusz Szafrański, ur. 17 XI 1927 w Łodzi, zm. 20 VI 2003 w Aleksandrowie Łódzkim. W latach 40. ukończył kurs dla pracowników kulturalno-oświatowych.
Od 1942 r. związany z PPR Dzielnica Łódź-Widzew (pseudonimy: „Dziobaty” i „Gruby”).
1937–1939 przodownik w Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego Dzielnica Łódź-Widzew. 1942–1945 przebywał na robotach przymusowych w Niemczech. W 1946 przewodniczący koła tanecznego w Związku Walki Młodych. IX 1946 – X 1947 goniec, nast. pomoc biurowa w Sekretariacie Głównym WUBP w Łodzi, za „wykroczenie służbowe” zwolniony dyscyplinarnie z pracy.
Od 5 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. do 24 III 1951 odbywał 6 tygodniowy kurs pedagogiczny w Centralnej Szkole Związków Zawodowych w Łodzi. W latach 50. kierownik przyzakładowych domów kultury na Ziemiach Zachodnich, założyciel zespołów tanecznych, muzycznych, teatralnych. Od początku l. 60. zatrudniony w zakładach Chemobudowa w Łodzi, następnie (po rocznym leczeniu) pracownik Zakładów Artykułów Technicznych Artech tamże.
Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego w swoim zakładzie pracy, współpracownik Komitetów Założycielskich w innych zakładach. Uczestnik prac Tymczasowej Komisji Włókniarzy (we współpracy z Markiem Czekalskim, Tomaszem Filipczakiem, Jerzym Dłużniewskim).
Po 13 XII 1981 współzałożyciel (wraz z Zygmuntem Ciechańskim, Antonim Chylińskim, Zbigniewem Kucharskim, Edwardem Pińkowskim, Józefem Śreniowskim) grupy kolportażowo-wydawniczej (od X 1985 znanej jako druga MKK), w ramach grupy współwydawca pism podziemnych: od 1985 „Gotowość «S»”, od 1987 „Senior «S»”. Od 1982 uczestnik spotkań Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele oo. jezuitów w Łodzi, prac organizacyjnych przed pielgrzymką Jana Pawła II.
W 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S”, współzałożyciel KO w Aleksandrowie Łódzkim. Od IX 1989 członek Prezydium Podregionu Regionalnej Komisji Organizacyjnej „S”; od 1 II 1990 przewodniczący Podregionu „S” Ziemi Łódzkiej w Aleksandrowie Łódzkim.
17 IX 1984 – 24 IX 1985 rozpracowywany przez Wydz. V WUSW w Łodzi w ramach SOS; do 26 I 1989 przez Wydz. III WUSW w Łodzi w ramach SOR.