Szumańska-Szmorlińska Ewa
Ewa Szumańska-Szmorlińska, ur. 20 V 1921 w Warszawie, zm. 17 V 2011 we Wrocławiu. 1943-1944 studentka podziemnego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej; 1945-1950 Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, 1946-1947 adeptka aktorstwa w Studiu Dramatycznym przy Teatrze Starym w Krakowie.
Od 1943 żołnierz AK (w kontrwywiadzie Okręgu Warszawskiego AK). Od 1944 autorka artykułów w prasie konspiracyjnej; uczestniczka powstania warszawskiego, do III 1945 więźniarka stalagu w Zeithain. Od 1947 we Wrocławiu, współpracowniczka dolnośląskiej prasy, autorka reportaży i utworów literackich. Od 1948 współpracowniczka Rozgłośni Wrocławskiej Polskiego Radia, autorka słuchowiska ''Eglantyna''. 1950-1983 członek ZLP. W 1953 opublikowano jej dramat ''Tor przeszkód'' (debiut jako dramaturg). 1953-1957 aktorka Teatru Starego w Krakowie, Współczesnego w Łodzi, Polskiego we Wrocławiu. Od 1957 w redakcji Rozgłośni Wrocławskiej Polskiego Radia. Od 1958 współautorka programu radiowego „Studio 202”. W 1963 wydano jej powieść ''Ślady na oceanie'' (debiut powieściopisarski). Od 1978 działaczka wrocławskiego KIK. Od 1979 współorganizatorka wrocławskich Tygodni Kultury Chrześcijańskiej.
Od IX 1980 w „S”. IX 1980 – 13 XII 1981, korzystając ze złagodzenia cenzury, na antenie Polskiego Radia Wrocław wielokrotnie emitowano jej audycje wyrażające poparcie dla „S” i sprzeciw wobec władz komunistycznych.
Po 13 XII 1981 zwolniona z pracy w PRW. Od 1982 autorka artykułów w „Tygodniku Powszechnym” (jej artykuły wielokrotnie zdejmowane przez cenzurę) oraz w in. pismach katolickich. 1982-1989 stały gość wielu kościołów, duszpasterstw akademickich i KIK jako prelegentka, felietonistka, autorka utworów literackich. 1983-1989 publicystka w czasopismach podziemnych: „Ogniwo”, „Obecność”.
1989-2007 ponownie w redakcji PRW.
Autorka 50 słuchowisk, 3 scenariuszy filmowych, 10 książek, kilkuset audycji radiowych.
Laureatka Nagrody Miasta Wrocławia (1977), Nagrody Prezydenta Wrocławia (1999). Odznaczona Medalem za Warszawę 1939-1945, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
Do 9 III 1985 rozpracowywana przez Wydz. III WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Lekarka.