Śliwka Piotr
Piotr Śliwka, ks., ur. 17 V 1956 w Środzie Śląskiej. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu i Papieskiego Wydz. Teologicznego tamże (1981), 1981 święcenia kapłańskie.
Od IX 1980 wspierał tworzenie struktur „S” we Wrocławiu, z innymi klerykami w seminarium pomoc w redagował ulotki, komunikaty związkowe, organizował sale na spotkania dla związkowców, kolportował na Dolnym Śląsku niezależne pisma, m.in.: „Biuletyn Dolnośląski”, „Solidarność Dolnośląską”, „Z Dnia na Dzień”, „Tygodnik Solidarność”. 1981–1984 wikariusz w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Bogatyni, 1984–1987 w parafii św. Jakuba Apostoła w Sobótce, 1987–1989 w parafii św. Mikołaja w Nowej Rudzie.
13 XII 1981–1989 pomoc rodzinom internowanych i represjonowanych, organizator wypoczynku dla dzieci opozycjonistów, konferencji edukacyjnych o charakterze patriotycznym, udostępniał lokale na spotkania podziemnych struktur „S”, 1984–1989 odprawiający msze za Ojczyznę w kilku wrocławskich parafiach oraz parafiach Niepokalanego Poczęcia NMP w Bogatyni, św. Jakuba Apostoła w Sobótce, św. Mikołaja w Nowej Rudzie, 1984–1987 kapelan Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. tamże, 1987–1989 w Trzebini. 1982–1989 kolporter pism podziemnych: „Robotnika”, „Tygodnika Mazowsze”, „Z Dnia na Dzień”, „Solidarności Walczącej”, „Biuletynu Dolnośląskiego”, oraz książek paryskiej „Kultury”, NOW-ej, ulotek, znaczków poczt podziemnych i innych materiałów na terenie Dolnego Śląska (punkt kolportażowy w każdej parafii, w której pełnił posługę). 1984–1987 współpracownik Karola Modzelewskiego w Sobótce i łącznik z DA Wawrzyny, Duszpasterstwem Ludzi Pracy, Duszpasterstwem Środowisk Twórczych i KIK we Wrocławiu. 1984 i 1987–1989 organizator Tygodni Kultury Chrześcijańskiej, 1987–1989 współpracownik KIK w Wałbrzychu Oddział w Nowej Rudzie. 1987–1989 Solidarności Polsko-Czechosłowackiej. 1988–1989 współzałożyciel podziemnego pisma „Żółw” w Nowej Rudzie, odpowiedzialny za przepisywanie, druk, dostawy sprzętu i materiałów poligraficznych, konstruktor maszyn drukarskich, udostępnianie lokalu na plebanii.
1989 współpracownik i opiekun duchowy Bloku Wyborczego „S” w Nowej Rudzie i KO Ziemi Kłodzkiej, nast. współorganizator i opiekun KO. 1989–1991 wikariusz w parafii Św. Apostołów Piotra i Pawła w Oławie, 1991–1993 proboszcz parafii św. Józefa Oblubieńca w Kwietnikach, 1993–2007 parafii Św. Apostołów Piotra i Pawła w Wałbrzychu, 2005–2007 asystent kościelny Akcji Katolickiej Diecezji Świdnickiej, od 2005 referent Wydz. Gospodarczego Świdnickiej Kurii Biskupiej, 2007–2012 proboszcz parafii św. Józefa Oblubieńca w Świdnicy, od 2008 dyr. Muzeum Diecezjalnego tamże i archiwista diecezjalny, od 2012 proboszcz parafii św. Stanisława i św. Wacława (katedra) tamże. Od 1999 prałat, od 2005 kanonik honorowy Kapituły Katedralnej w Świdnicy, od 2013 kanonik gremialny tamże.
Odznaczony Krzyżem Semper Fidelis (2006), Złotym Krzyżem Zasługi (2011).
Do 7 XI 1989 rozpracowywany przez Ref. IV RUSW w Nowej Rudzie w ramach SOS.