Encyklopedia Solidarności

Tomasz Konrad Trepka, ur. 15 IV 1948 w Warszawie. Ukończył LO w Warszawie (1967).

1960–1969 w ZHP.

1968–1972 laborant na Politechnice Warszawskiej, 1972–1974 asystent operatora obrazu w Ośrodku Filmowym przy Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Budownictwa Elektrowni Obrel w Warszawie, 1974–1976 twórca ludowy w Cepelii, 1976–1978 asystent operatora filmowego w Studiu Małych Form Filmowych Se-ma-for w Łodzi, 1979–1982 instruktor kulturalny w Miejskim Ośrodku Kultury w Pruszkowie.

1977–1980 współpracownik KSS KOR, kolporter niezależnych pism „Robotnik” i „Biuletyn Informacyjny” KSS KOR oraz książek NOW-ej.

Od IX 1980 w „S”; wiceprzew. KZ Pracowników Domów Kultury woj. warszawskiego, VI 1981 delegat na I WZD Regionu Mazowsze.

I – VIII 1982 organizator transportu, lokali, drukarz podziemnego pisma „Tygodnik Wojenny”. VIII 1982 – XII 1989 współzałożyciel Wydawnictwa Społecznego KOS, organizator i szef poligrafii podziemnych pism: „KOS”, „Tu Teraz”, „Okienko”, książek serii wydawniczej „Zeszyty Edukacji Narodowej”, broszur i ulotek, członek Komitetu Oporu Społecznego. 1982–1984 organizator sieci kolportażu wydawnictwa KOS. 1983–1988 instruktor fotografii w Domu Kultury Skarpa Spółdzielni Mieszkaniowej Mokotów, 1985–1986 zorganizował i prowadził (m.in. z Dorotą Optułowicz) szkołę druku i konspiracji.

1989–1994 założyciel i prezes Wydawnictwa Educator Sp. z o.o. w Warszawie. 1991–1992 członek PC. 1995–2007 pracownik Biura Księgowego Kulikowska & Osińska w Warszawie, 1997–2000 w AWS, od 1998 wydawca, redaktor pisma samorządowego „Sadyba”, 2001–2007 w PiS, sekretarz Koła Warszawa-Dolny Mokotów, 2002–2006 radny z listy PiS w dzielnicy Warszawa-Mokotów; od 2007 prezes Stowarzyszenia Inicjatyw Społecznych Platan w Warszawie, właściciel firmy Zarządzanie Nieruchomościami w Warszawie.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012).

24 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1984–25 X 1989 rozpracowywany w ramach SOS krypt. KOS-II przez Wydz. III Biura Studiów MSW/Wydz. III-2 SUSW.

Tomasz Szostek