Encyklopedia Solidarności

https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/19263,Urban-Henryk.html
28.03.2024, 20:55

Urban Henryk

Henryk Urban, ur. 11 VIII 1951 w Koszalinie. absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Elektrycznego (1975).

1975–1977 inżynier elektryk w Fabryce Aparatów Elektrycznych Apena w Bielsku-Białej, 1977–1983 inżynier elektryk w Fabryce Samochodów Małolitrażowych tamże.

25 VIII 1980 członek Komitetu Robotniczego FSM Bielsko-Biała, 29–30 VIII współorganizator strajku solidarnościowego tamże, od IX 1980 organizator struktur „S” w FSM, od 10 I 1981 przew. Zakładowej Komisji Rewizyjnej, organizator samorządu pracowniczego, od IX 1981 sekretarz Rady Pracowniczej FSM.

13 XII 1981 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Jastrzębiu-Zdroju-Szerokiej, 23 III 1982 zwolniony. 1982–1989 współpracownik podziemnej Tymczasowej Komisji Zakładowej „S” FSM, kolporter i autor tekstów w podziemnej prasie zakładowej i regionalnej, organizator zbierania składek związkowych. 1983–1989 inżynier elektryk w Zakładzie Transportu FSM w Bielsku-Białej. 1984–1989 współorganizator i działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii św. Mikołaja tamże. Wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez SB. IX 1988 organizator pierwszego na Podbeskidziu jawnego Komitetu Organizacyjnego „S” w ZT FSM.

1989–1990 przew. Rady Pracowniczej FSM. II–IV 1989 uczestnik obrad Okrągłego Stołu w zespole ds. samorządu. VI 1989 przew. Wojewódzkiej Komisji Wyborczej w Bielsku-Białej. 1991–1992 dyr. Biura Regionalnej Izby Handlu i Przemysłu tamże. Od 1992 własna działalność gospodarcza (organizacja kontaktów gospodarczych w ramach krajów Grupy Wyszehradzkiej, handel, krawiectwo, przetwórstwo, usługi transportowe). 1994–1998 radny Rady Miejskiej Bielska-Białej, 1999–2001 członek Zarządu Miasta. 2013–2014 parkingowy w Miejskim Zakładzie Gospodarczym w Bielsku-Białej. Od 2017 na emeryturze.

1990 w Forum Prawicy Demokratycznej, 1997–2001 w SKL, 2001–2002 w Przymierzu Prawicy, od 2002 w PiS, 2002–2016 członek Rady Politycznej. 2003 założyciel Katedralnego Duszpasterstwa Młodzieży przy parafii św. Mikołaja w Bielsku-Białej.

Bloger, autor opracowania Kłamstwo smoleńskie dobrem zwyciężaj (2013) i książki Prawda o Smoleńsku kluczem do pokoju (2014).

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2017), Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2020), uhonorowany przez WZD Regionu Podbeskidzie tytułem „Zasłużony dla Solidarności Podbeskidzia” (2018).

1982–1987 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Bielsku-Białej w ramach SOR krypt. Kozak; 1986–1987 przez Wydz. V WUSW tamże w ramach SOR krypt. Kasyno; 1987–1989 przez Wydz. V WUSW tamże w ramach SOR krypt. Kuźnia.

Artur Kasprzykowski

Opcje strony