Encyklopedia Solidarności

https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/19301,Waligorski-Ewaryst.html
28.03.2024, 21:22

Waligórski Ewaryst

Ewaryst Waligórski, ur. 19 VIII 1937 w Pobiedziskach k. Poznania. Absolwent Politechniki Szczecińskiej, kierunek transport lądowy (1961).

Pracownik PKP: 1961-1964 stażysta, w 1963 z-ca naczelnika Lokomotywowni Szczecin Wzgórze Hetmańskie, 1965-1967 z-ca naczelnika Oddziału Trakcji w Szczecinie, w 1968 z-ca naczelnika Zarządu Wagonów Pomorskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych, 1969-1979 naczelnik Zarządu Wagonów Pomorskiej DOKP. Uczestnik wydarzeń Czerwca 1956 w Poznaniu (sfotografowany). W XII 1970 uczestnik manifestacji pod KW PZPR. Od 1977 współpracownik ROPCiO, kolporter niezależnych wydawnictw. Od 1978 członek KIK; w VI 1979 organizator pielgrzymki do Gniezna w czasie pobytu w Polsce Jana Pawła II; zwolniony ze stanowiska naczelnika. 1979-1981 pracownik Biura Ekonomicznego Pomorskiej DOKP. W 1980 założyciel, do 1989 działacz Szczecińskiego Klubu Katolików.

W VIII 1980 członek delegacji Pomorskiej DOKP do strajkującej Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego; z-ca przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego WZZ; od IX 1980 w „S”; 21-26 X 1980 uczestnik głodówki kolejarzy we Wrocławiu; wiceprzewodniczący, od II 1981 przewodniczący KZ „S” Okręgu Pomorskiego PKP, współzałożyciel (1980/1981) niezależnego tygodnika w Pomorskiej DOKP „Właściwy Tor”, autor; w VI i VII 1981 delegat na I WZD Regionu Pomorze Zachodnie, członek Prezydium ZR ds. współpracy z Komisjami Zakładowymi „S”, od X 1981 wiceprzewodniczący Ogólnopolskiej Sekcji „S” Kolejarzy, delegat na I KZD; współzałożyciel, działacz (z Janem Tarnowskim) KOWzP.

13-15 XII 1981 uczestnik strajku w Stoczni, 15 XII 1981 aresztowany, osadzony w AŚ w Szczecinie, Inowrocławiu i Bydgoszczy, sądzony przez Sąd Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy w tzw. procesie jedenastu, uniewinniony, zwolniony 5 III 1982. W 1982 pracownik biurowy w Oddziale ds. Racjonalizacji i Postępu Technicznego Pomorskiej DOKP, 1982-1989 referent w Dziale Technicznym Zarządu Wagonów. 5 V 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Wierzchowie i Strzebielinku, zwolniony 2 XII 1982. 1983-1989 przewodniczący TKZ „S” w Pomorskiej DOKP, działacz konspiracyjnych struktur kolejarzy, kolporter wydawnictw podziemnych; współorganizator listopadowych spotkań kolejarzy na Jasnej Górze oraz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. (głównie przy parafii św. Andrzeja Boboli), współorganizator Mszy za Ojczyznę, Tygodni Kultury Chrześcijańskiej i działalności Szczecińskiego Klubu Katolików, współorganizator pomocy dla osób represjonowanych. W VIII 1988 uczestnik strajku stacji PKP Port Centralny Szczecin. Od 18 I 1989 przewodniczący Komitetu Założycielskiego, następnie KZ „S” Kolejarzy Pomorskiej DOKP.

Współorganizator, od III 1989 członek Obywatelskiego Komitetu Porozumiewawczego „S” Regionu Pomorze Pomorze „Pomorze”, podtytuł: „Pismo niezależne”, sygnowane przez Tymczasowy Zarząd Regionu Pomorza Zachodniego NSZZ „Solidarność”. Zachodnie. Od XII 1989 wiceminister, 1990-1992 minister transportu i gospodarki morskiej w rządach kolejno: Tadeusza Mazowieckiego, Krzysztofa Bieleckiego, Jana Olszewskiego, w 1993 starszy radca w Dyrekcji Generalnej PKP w Warszawie, 1993-2000 przedstawiciel PKP w Bratysławie, 2000-2005 radca ds. transportu w Ambasadzie RP tamże, od IX 2005 ponownie przedstawiciel PKP tamże. Od 1992 zawieszone członkostwo w „S” z powodu objęcia wysokich stanowisk państwowych.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1993), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).

1981-1984 rozpracowywany przez Wydz. III-A/V KW MO/WUSW w Poznaniu w ramach SOR krypt. Flep; 1983-1988 przez Wydz. II/V WUSW w Poznaniu w ramach KE/SOR krypt. Flep/Góra.

 

Sylwia Wójcikowa

Opcje strony