Encyklopedia Solidarności

Krzysztof Węglowski-Król, ur. 1 IV 1961 w Nowym Sączu. Ukończył Technikum Samochodowe tamże (1984). Absolwent Wyższej Szkoły Komunikowania, Politologii i Stosunków Międzynarodowych w Warszawie, kierunek pedagogika (licencjat 2013).

1979–1994 ślusarz, elektromechanik w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Nowym Sączu.

W VIII 1980 uczestnik kilkugodzinnych przestojów w zakładzie Od IX 1980 w „S”. 9–11 I 1981 w czasie strajku w Ratuszu w Nowym Sączu przekazywał wiadomości rodzinom strajkujących; kolporter niezależnych wydawnictw, m.in. pism „Aktualności” i „Goniec Małopolski”.

Po 13 XII 1981 w podziemnej „S” (z Tadeuszem Piaseckim, Józefem Jareckim, Krzysztofem Witkowskim, Zbigniewem Leśniakiem, Mieczysławem Górskim, Kazimierzem Plewą). Kolporter ulotek w ZNTK. W 1982 współzałożyciel, drukarz i kolporter podziemnego pisma „Wiadomości Nowosądeckie”, drukowanego m.in. w wieży kościoła św. Małgorzaty w Nowym Sączu. Zbierał informacje o nastrojach społecznych, represjach, działaniach opozycji. 1982–1989 uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele NSPJ w Nowym Sączu. 22 II 1982 aresztowany (pobity po zatrzymaniu), osadzony w areszcie KW MO, AŚ tamże i AŚ w Krakowie, 6 V 1982 skazany w trybie doraźnym przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego na 4 lata pozbawienia wolności, osadzony w ZK w Nowym Sączu i Hrubieszowie (14–19 IX 1982 uczestnik głodówki o status więźnia politycznego), 25 V 1983 zwolniony warunkowo, nast. na mocy amnestii. II – III 1982 poddawany rewizjom. W V 1982 zwolniony z pracy, V – VI 1983 bez zatrudnienia, VI 1983 zatrudniony ponownie w ZNTK na gorszym stanowisku (do 1989 brak możliwości zatrudnienia zgodnie z kwalifikacjami). 1983–1985 wielokrotnie wzywany na rozmowy i przesłuchania. W V 1988 uczestnik kilkugodzinnych przestojów w pracy w zakładzie na znak solidarności ze strajkującymi w kraju.

Od 1994 nauczyciel w Zespole Szkół Samochodowych w Nowym Sączu.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).

26 II 1982 – 28 II 1984 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO/WUSW w Nowym Sączu w ramach SOR krypt. Malarze; 28 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1984 – 29 X 1985 przez Wydz. V WUSW w ramach KE krypt. Szofer.

Sławomir Chmura