Witakowski Piotr Krzysztof
Piotr Krzysztof Witakowski, ur. 11 VI 1942 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej, kierunek inżynieria budowlana (1967) oraz Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Matematyki i Mechaniki (1972), w 1975 doktorat, w 1999 habilitacja.
W 1968 asystent na PW, 1968-1970 pracownik Instytutu Techniki Budowlanej, 1970-1974 doktorant na PW, 1974-1980 adiunkt w Instytucie Techniki Budowlanej, 1980-1990 kierownik pracowni w Zakładzie Doświadczalnym Techpan Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. 1966-1968 w ZSP. W III 1968 uczestnik wieców i demonstracji studenckich; W III 1971 autor, drukarz i kolporter ulotek „Iskra” na PW. 1977-1980 założyciel wydawnictwa (bez nazwy) przyjmującego do druku teksty niezależne, wynalazca prostych technik druku, organizator mikrofilmowania dokumentów, m.in. archiwum Romana Zambrowskiego. 1977-1980 współpracownik KOR, nast. KSS KOR; drukarz „Komunikatu”, „Biuletynu Informacyjnego” KOR, KSS KOR, „Głosu”, kolporter m.in. wydawnictw Polskiego Porozumienia Niepodległościowego.
W VIII 1980 współorganizator w ITB wiecu popierającego strajk w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. IX-X 1980 członek NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty w ITB, z-ca przewodniczącego Komitetu Założycielskiego. Od III 1981 w „S”, następnie członek KZ, delegat na I i II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Mazowsze. XI 1980 – III 1981 współorganizator i kierownik zespołu opracowującego niezależny ''Raport o naprawie budownictwa mieszkaniowego''.
W 1982 redaktor i autor w podziemnym piśmie „Wola”, 1982-1983 autor w podziemnym piśmie „Idee”; 1982-1989 prowadził bibliotekę wydawnictw podziemnych w IPPT PAN, założyciel i organizator taśmoteki. 1985-1987 prezes Towarzystwa Śpiewaczego Lutnia w Warszawie.
1990-1999 adiunkt w ITB. W 1990 przewodniczący Rady Pracowniczej w Techpan; 1990-1995 współzałożyciel i wiceprezes Fundacji Życia im. ks. Jerzego Popiełuszki. 1990-1994 radny Dzielnicy-Gminy Warszawa Praga-Południe. Od 2000 członek Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. 2000-2001 z-ca dyr. Centrum Naukowo-Technicznego Kolejnictwa, od 2000 pracownik naukowy w ITP, od 2004 prof. Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. 2006-2007 kierownik zespołu opracowującego Raport 2006. ''O naprawie sytuacji mieszkaniowej''.
Autor patentów z dziedziny miernictwa, budownictwa i kolejnictwa, publikacji naukowych z zakresu matematyki, fizyki, budownictwa, informatyki i miernictwa.