Encyklopedia Solidarności

Wiesław Wodyk, ur. 28 VI 1946 w Gdyni. Absolwent Politechniki Gdańskiej, Wydz. Budowy Okrętów (1973).

1968-1978 konstruktor budowy gazowców w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni (od 1998 Stocznia Gdynia SA), 1978-1993 pracownik Zarządu Portu Gdynia. W XII 1970 uczestnik strajku w Stoczni KP i demonstracji ulicznych w Gdyni. Autor i wykonawca pieśni wyróżnionych I nagrodą na festiwalu Sacrosong w Krakowie (1972).

W VIII 1980 uczestnik strajku w Porcie Gdynia, zapewniał oprawę muzyczną podczas mszy polowych, od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego Pionu Technicznego, następnie wiceprzewodniczący KZ Zarządu Portu Gdynia, współredaktor, autor tekstów i rysunków satyrycznych w piśmie KZ „Solidarność Portowców”.

Po 13 XII 1981 wykonawca własnych pieśni podczas Mszy za Ojczyznę m.in. w kościołach NSPJ i oo. redemptorystów w Gdyni i Gdańsku, nagrywanych na kasety audio, m.in. 1985 Oficyna Oficyna Oficyna, wydawnictwo podziemne działające 1983-1988 w Szczecinie, założone z inicjatywy Sławomira Lenera. Oficynę utworzył zespół wydający pismo „Obraz” (zmiana nazwy wynikała z rozszerzenia zakresu działania grupy oraz dążenia do zdezorientowania SB). W skład redakcji wchodzili: S. Lener (odpowiadający za stronę graficzną), Edward Wiśniewski oraz Piotr Mync. Fonograficzna CDN; 1982-1983 redaktor (wraz z Ryszardem Śleszyńskim) podziemnego „Biuletynu Informacyjnego” („S” Portu Gdynia).

1989-1993 przewodniczący KZ Portu Gdynia, 1990-1993 delegat na kolejne WZD Regionu Gdańsk, 1992-1995 członek ZR. 1991-1993 p.o. dyr. Morskiego Portu Handlowego Gdynia, 1993-1998 przedstawiciel Towarzystwa Okrętowego Chipolbrok z Gdyni w Kantonie i Hongkongu. 1993-1998 członek KZ w TO Chipolbrok, od 1999 Komisji Międzyzakładowej „S” Holding Grupa PLO. 1999-2000 pełnomocnik Zarządu PLO Gdynia, 2000-2004 radca handlowy Ambasady RP w Waszyngtonie, następnie m.in. w 2006 dyr. Koreańsko-Polskiego Towarzystwa Okrętowego Chopol w Phenianie, 2006-2007 prezes Linii Żeglugowej Pol-Euro.

Laureat II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. nagrody (Srebrny Knebel) na Przeglądzie Piosenki Prawdziwej w Gdańsku (1981) oraz Nagrody Kulturalnej „S” (za 1984).

27 IV 1982 – 29 IV 1982 rozpracowywany przez Wydział V KW MO w Gdańsku w ramach SOR krypt. Posucha, nr rejestracyjny 43540.

Arkadiusz Kazański