Wojkowski Andrzej
Andrzej Wojkowski, ur. 17 IV 1940 w Kaliszu. Absolwent Politechniki Poznańskiej, Wydz. Technologii Odlewnictwa (1972).
1957-1961 pracownik Fabryki Części do Maszyn Włókienniczych i Odlewni Metali Kalimet w Kaliszu, 1961-1963 zasadnicza służba wojskowa, 1961-1984 ponownie w Kalimecie, brygadzista, od 1971 m.in. kierownik wydz. oraz główny technolog. W l. 70. członek PZPR.
Od IX 1980 w „S”; od X 1980 członek Komisji Rewizyjnej MKZ Kalisz, przewodniczący KZ w Kalimecie; od VI 1981 członek Prezydium Zarządu Okręgu „S” w Kaliszu, w VI i VI/VII 1981 delegat na I WZD (Województwa Kaliskiego) Regionu Wielkopolska Południowa, od VII 1981 członek Grupy Negocjacyjnej ZR do rozmów z władzami woj. W XI 1981 sygnatariusz Deklaracji ideowej Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość.
Na początku 1982 współorganizator struktur podziemnych „S” w Kaliszu: jeden z liderów Tymczasowego Komitetu Koordynacyjnego „S” Wielkopolska Płd.; współwydawca pism podziemnych TKK: „Społeczeństwu do Przemyślenia” oraz „Biuletynu Informacyjnego TKK Wielkopolska Południowa”, 1982-1984 wydawca i drukarz „Magazynu Polski Walczącej” i „Społeczeństwu Kalisza do Przemyślenia”, organizator kolportażu prasy podziemnej; 10 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 po rewizji w mieszkania jego matki Janiny Aleksandrzak zatrzymany (m.in. za ulotkę „Generał dziękuje”), internowany w Ośr. Odosobnienia w Ostrowie Wlkp. (w III 1982 uczestnik głodówki protestacyjnej), następnie w Gębarzewie, zwolniony 2 VII 1982. 1 V 1983 skazany przez Kolegium ds. Wykroczeń w Kaliszu za udział w manifestacji na 3 mies. aresztu. Po wyjściu w VII 1983 współzałożyciel (z Antonim Pietkiewiczem i Bogusławem Śliwą) Międzyregionalnej Komisji Koordynacyjnej „S” Kalisz-Konin-Sieradz, kolporter „Naszej Solidarności”. W 1982 i 1983 przenoszony na niższe stanowiska pracy; kilkakrotnie zatrzymywany na 48 godz., wielokrotnie wzywany na rozmowy profilaktyczno-ostrzegawcze, 3 rewizje w mieszkaniu.
Od VIII 1984 na emigracji w Australii; kontroler w Stacji Uzdatniania Wody w Canberze. Sekretarz Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Australii, skarbnik Rady Naczelnej Organizacji Polonijnych w Australii.
18 I 1982 – 10 X 1984 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO/WUSW w Kaliszu w ramach SOR krypt. Grupa; do 20 IX 1983 przez Wydz. V WUSW w Kaliszu w ramach SOR krypt. Związek.