Wójcik Marek
Marek Wójcik, ur. 4 III 1957 w Rzeszowie. 1977-1981 student Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, kierunek filologia germańska.
Od I 1981 działacz NZS WSP, od III 1981 w składzie tzw. triumwiratu (3-osobowego kierownictwa NZS, z Radosławem Wyrzykowskim i Andrzejem Wontorem); współzałożyciel Studenckiego KOWzP; jako przedstawiciel NZS uczestnik posiedzeń Senatu uczelni. W II 1981 organizator akcji protestacyjnych ws. rejestracji NZS, XI/XII 1981 akcji solidarnościowej ze studentami radomskiej WSI, współtwórca studenckich pism niezależnych: „Kontrapunkt” i „Centrum Informacji Akademickiej CIA”; rzecznik współpracy NZS z regionalną „S”.
Po 13 XII 1981 w ukryciu; skreślony z listy studentów (antydatowana decyzja władz WSP). 10 I 1982 zatrzymany, 12 I 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, zwolniony 28 VI 1982. Od lata 1982 pracownik społeczny, od XI 1982 zatrudniony w parafii jako pracownik Komitetu Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym, Pozbawionym Pracy oraz ich Rodzinom przy klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie (późn. Diecezjalny Zespół Charytatywno-Społeczny). IX 1982 – VI 1989 członek RKW „S” w Rzeszowie; redaktor odpowiedzialny biuletynu RKW „Solidarność Trwa”. 5 XI 1983 aresztowany, 10 I 1984 zwolniony, w VII 1984 objęty amnestią. Współtwórca jednodniówki „Wieś Rzeszowska” wydanej w II 1983 w rocznicę Porozumień Rzeszowsko-Ustrzyckich; współpracownik podziemnego pisma społeczno-politycznego „Informator Rzeszowski” (III 1983); 1984-1985 członek redakcji pisma RKW „Trwamy”. 1984-1988 współpracownik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele NSJ w Rzeszowie, 1985-1988 współorganizator Katolickich Tygodni Historycznych w Rzeszowie. Kolporter prasy i wydawnictw podziemnych oraz 1985-1988 legalnego miesięcznika oo. Michalitów „Powściągliwość i Praca”. Od 1986 współpracownik Komisji Interwencji i Praworządności „S” w Warszawie. W 1988 członek Komitetu Obchodów Rocznicy 11 Listopada w Rzeszowie. Od IX 1988 prowadził jawną działalność, początkowo poprzez powołane przez RKW Biuro Informacyjno-Koordynacyjne, od I 1989 w składzie jawnej RKW.
1989/1990 współzałożyciel „Dziennika Obywatelskiego A-Z” w Rzeszowie, 1990-1991 sekretarz redakcji; 1994-2001 pracownik hurtowni sportowej w Rzeszowie, od 2002 Podkarpackiej Regionalnej Kasy Chorych, następnie Podkarpackiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ w Rzeszowie; od 2003 redaktor „Rocznika Wschodniego” oraz współpracownik rzeszowskiego Oddziału IPN.
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2006), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2016).
27 X 1981 – 1 II 1982 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Rzeszowie w ramach SOS krypt. CIA; 17 XII 1981 – 26 III 1983 przez Wydz. III KW MO w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Kotwica; 19 VIII 1982 – 13 XI 1987 przez Wydz. V KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Pięść; 9 XI – 9 XII 1983 przez Wydz. III WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Aro; II 1982 – 20 V 1983 przez Wydz. III KW MO w Rzeszowie w ramach KE krypt. Klon; 20 V 1983 – 13 IV 1988 przez Wydz. V KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Wójek; 19 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1983 – 27 V 1988 przez Wydz. V KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Opór, do której 13 IV 1988 włączono akta SOR krypt. Wójek; 11 I – 3 VI 1989 przez Wydz. V WUSW w Rzeszowie w ramach SO krypt. Azymut II.