Wroniszewski Michał
Michał Wroniszewski, ur. 7 V 1951 w Łodzi. Absolwent Akademii Medycznej w Warszawie, Wydz. Lekarskiego (1974). 1981 II stopień specjalizacji z psychiatrii.
1974–1976 lekarz w Młodzieżowym Ośrodku Leczenia Nerwic, 1977–1979 w Osiedlowych Ośrodkach Psychiatrii Synapsis, 1979–1989 kierownik ośr. Synapsis w Warszawie. 1974–1989 działacz specjalistycznego koła Towarzystwa Przyjaciół Dzieci przy Ośrodku Synapsis. W l. 60. i 70. uczestnik Duszpasterstwa Akademickiego prowadzonego przez ks. Józefa Gniewniaka w parafii św. Jakuba w Warszawie. Od 1970 członek KIK, 1972–1974 kierownik sekcji kultury, 1974–1976 członek Zarządu KIK. 1976 sygnatariusz listów protestacyjnych przeciwko zmianom w Konstytucji PRL i w obronie robotników Radomia, uczestnik zbiórek pieniędzy. Od 1976 współpracownik KOR/KSS KOR: przepisywał „Komunikat KOR”, udostępniał mieszkanie na skrytkę dla Henryka Wujca (archiwum Biura Interwencyjnego KOR) i spotkania opozycji. Od IX 1980 w „S”, w strukturach branżowych (służba zdrowia).
Po 13 XII 1981 (do 1984) współpracownik podziemnych struktur „S” Regionu Mazowsze i niezależnego ruchu wydawniczego: współtwórca Grup Współpracy „S”; analiza, z grupą psychologów, nastrojów społecznych (pod kątem zorganizowania wiosną 1982 strajku generalnego); organizator mieszkań i pomocy dla ukrywających się, druku ulotek i plakatów, kolportażu „Tygodnika Mazowsze”, zaangażowany w wydawnictwo Niezależna Spółdzielnia Wydawnicza 1 (m.in. skład książek NOW-ej, wydanie nr. 1 i 2 biuletynu „Dokąd?”). I 1982–V 1983 2-krotnie zatrzymany, przesłuchiwany (m.in. w zw. z przekazaniem własnego dowodu osobistego Zbigniewowi Bujakowi); 8-krotne rewizje mieszkania; 1986–1987 pośrednik w kontaktach z Eugeniuszem Smolarem w Londynie i przekazywaniu stamtąd pieniędzy.
1989–1994 wiceprezes, od 1994 prezes Fundacji Synapsis. 1995 jeden z pierwszych członków międzynarodowej organizacji innowatorów społecznych Ashoka. Autor i współautor publikacji naukowych i popularnonaukowych, m.in. Mity i rzeczywistość terapii rodzin (1988), Skutecznie i profesjonalnie: poradnik dla organizacji pozarządowych pracujących na rzecz dzieci i dorosłych z autyzmem i nie tylko (2002).
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012).
W l. 80 rozpracowywany przez Wydz. III Dep. I MSW.