Wyciślak Jan Lucjan
Jan Lucjan Wyciślak, ur. 1 I 1946 w Rzeszowie. 1975-1976 student Wyższej Szkoły Inżynierskiej tamże.
1966-1988 pracownik Rzeszowskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego. Przed 1980 współorganizator nielegalnej budowy kościołów w diecezji przemyskiej.
Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego „S” w RPBP, następnie przewodniczący Komisji Oddziałowej w zarządzie przedsiębiorstwa; organizator regionalnej i krajowej struktury branżowej „S” budownictwa przy KK; I-II 1981 uczestnik strajku chłopskiego w siedzibie b. Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych w Rzeszowie.
28 I 1982 zatrzymany na terenie RPBP, 3 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, 29 IV 1982 zwolniony. Od wiosny 1982 społeczny pracownik Komitetu Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym Komitet Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym, Pozbawionym Pracy oraz Ich Rodzinom przy klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie Komitet Pomocy Internowanym, Aresztowanym, Skazanym, Pozbawionym Pracy oraz Ich Rodzinom przy klasztorze oo. Bernardynów w Rzeszowie powstał w IV 1982 z inicjatywy m.in. Barbary Wyrzykowskiej, Heleny Fudali, Barbary Frączek, Józefy Czajki, Krystyny Lisowskiej, Andrzeja Deca, Mieczysława Fienia oraz gwardiana klasztoru o. Jana Kantego Bartnika. i Pozbawionym Pracy oraz Ich Rodzinom przy klasztorze oo. bernardynów w Rzeszowie (później Diecezjalny Zespół Charytatywno-Społeczny), współorganizator akcji pomocowych (pomoc rolników dla rodzin represjonowanych, pomoc żywnościowa dla Śląska), uczestnik Duszpasterstwa Rolników w Krasiczynie; od jesieni 1982 współpracownik Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom, m.in. obserwator procesów politycznych w Rzeszowie, 1982-1988 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom; 1982-1989 współpracownik RKW „S” w Rzeszowie; 1985-1988 współorganizator Katolickich Tygodni Historycznych w Rzeszowie; w IV 1986 współautor instrukcji postępowania po awarii elektrowni jądrowej w Czarnobylu. 30 VIII 1988 ogłosił jawną działalność TKZ „S” w RPBP (pierwsza jawna organizacja zakładowa „S” w regionie rzeszowskim), zwolniony z pracy; latem 1988 współtwórca Obywatelskiego Komitet Obchodów Rocznicy 11 Listopada w Rzeszowie.
Od II 1989 współzałożyciel KO przy RKW w Rzeszowie, IV 1989 – 1991 sekretarz Rzeszowskiego KO „S”. W VI 1990 współorganizator konwojów z pomocą humanitarną dla Rumunii. 1990-2000 własna działalność gospodarcza, 2000-2001 zatrudniony w Podkarpackim Urzędzie Wojewódzkim w Rzeszowie w gabinecie wojewody, następnie sekretarz Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy wojewodzie podkarpackim, 2001-2007 bezrobotny, 2007-2011 pracownik Podkarpackiego Zarządu Dróg Wojewódzkich w Rzeszowie, od 2011 pracownik Urzędu Marszałkowskiego Woj. Podkarpackiego.
Autor licznych publikacji z historii XV w. i historii wojen XX w., redaktor audycji katolickich w lokalnym radio Via.
Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2013).
11 X 1980 – 3 V 1984 rozpracowywany przez Wydz. IIIA/V KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SO krypt. Azymut; 10 V 1982 – 26 I 1990 przez Wydz. V KW MO/WUSW w Rzeszowie w ramach SOR krypt. Opór; 14 VIII 1982 – 26 IV 1990 w ramach SOR krypt. Pięść; 26 V 1986 – 11 VIII 1987 w ramach SOS krypt. Oko; 12 IX 1988 – 9 IX 1989 w ramach KE/SOS krypt. Wycior/Grupa; 25 IX 1989 – 30 I 1990 w ramach SO krypt. Azymut II.