Wyrwich Mirosław Mateusz
Mirosław Mateusz Wyrwich, ur. 21 IX 1951 w Białogardzie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Dziennikarstwa i Nauk Politycznych (1983).
1968–1969 pracownik Fabryki Samochodów Osobowych w Warszawie, 1969–1971 Centrum Elektronicznej Techniki Obliczeniowej Przemysłu Budowlanego CETOB tamże, 1971–1973 Klubu Studenckiego Sigma przy UW, 1974–1977 ZOZ w Warszawie, m.in. Domu Opieki Społecznej im. Matysiaków, 1977–1980 Telewizji Polskiej w Warszawie. 1980 publicysta czasopism „Kultura”, „Literatura”, „Polityka”.
Od IX 1980 w „S”; 1981 dziennikarz działu informacyjno-związkowego „Tygodnika Solidarność”; wiceprzew. KZ tamże.
XII 1981–III 1985 współpracownik, autor (ps. Korespondent Wojenny, Watar, Tymoteusz Wych), redaktor „Tygodnika Wojennego”, współzałożyciel i koordynator działalności filii „Tygodnika Wojennego” w Szczecinie, Wrocławiu, Kielcach, 1985–1989 współzałożyciel, wydawca, autor, redaktor podziemnego pisma „Samorządna Rzeczpospolita”, 1986–1989 współorganizator szkoleń z zakresu samorządu pracowniczego i terytorialnego. 1988–1989 sekretarz komisji ds. samorządu terytorialnego KO przy Przew. NSZZ „S” Lechu Wałęsie.
1989 uczestnik obrad Okrągłego Stołu w podzespole ds. samorządu terytorialnego. Od 1990 publicysta pism „Spotkania” (1990–1993), „Nowa Gazeta” (1993), „Nowe Państwo” (1995–2000), „Życie” (2000–2002), „Tygodnik Solidarność” (2002–2004) i innych. 1990–1993 z-ca dyr. Biura Generalnego Komisarza Wyborczego, 1994–1995 współpracownik Kancelarii Prezydenta RP L. Wałęsy, odpowiedzialny za przygotowanie analiz społ.-polit., 1995–2005 autor reportaży społeczno-historycznych w TVP, 1996–2000 współpracownik Fundacji Instytut Lecha Wałęsy. 1998–2000 członek Chrześcijańskiej Demokracji III RP.
Od 2004 autor art. w pismach katolickich „Niedziela”, „Droga”, „Przewodnik Katolicki”. Autor książek: Łagier Jaworzno (1995), Czarne i białe (2000), W celi śmierci (2002), Kapelani „Solidarności” t. 1–2 (2005–2007), Trzecia wojna światowa (2008).
Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1999), odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2006) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).