Zaklikowski Jan Leon
Jan Leon Zaklikowski, ur. 27
II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo.
1944 w Toruniu. Ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Bydgoszczy (1964).
1965-1966 technik stażysta w Dziale Kontroli Technicznej w Bydgoskiej Fabryce Kabli, 1966-1967 brygadzista grupy regulacyjno-pomiarowej w Przedsiębiorstwie Produkcji i Montażu Urządzeń Elektrycznych Elektromontaż, 1977-1978 oddelegowany do prac budowlanych prowadzonych przez Polimex-Cekop w Iraku, 1979-1980 majster wydz., 1982-1983 starszy majster budowy, kierownik robót montażowo-pomiarowych, w 1984 elektromonter rozruchu (w Elektromontaż).
W VIII 1980 uczestnik strajku w Elektromontażu, wiceprzewodniczący KS; od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego „S” w Elektromontażu, od XII 1980 przewodniczący KZ. Współorganizator (z Markiem Jarocińskim) spotkania z pracownikami budów poza Bydgoszczą; w VI i VII 1981 delegat na I WZD Regionu Bydgoskiego; w X 1981 współzałożyciel niezależnego pisma „Impulsy”, organizator działalności wydawniczej, kolportażu, dostaw sprzętu i materiałów, transportu.
II 1982 – X 1983 działacz Podziemnej Grupy Międzyzakładowej „S” (m.in. z: Henrykiem Cichym, Józefem Karwowskim, Markiem Koczwarą, Bogdanem Guściem, Markiem Rewersem, Wojciechem Kaźmierczakiem). 1982-1983 działacz (z żoną Ewą Zaklikowską) Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom, współorganizator, uczestnik Komitetu Pomocy Aresztowanym i Komitetu Pomocy Internowanym przy Bazylice św. Wincentego à Paulo; drukarz ulotek, kolporter, organizator zbiórek na rzecz internowanych i aresztowanych; współtwórca, autor audycji podziemnego Radia „S” w Bydgoszczy. W X 1984 pomysłodawca, wykonawca brzozowego krzyża umieszczonego (z pomocą Michała Kurka, M. Rewersa, Józefa Herolda) w miejscu prawdopodobnego uprowadzenia ks. Jerzego Popiełuszki w pobliżu Przysieka. 1982-1984 kilkakrotnie zatrzymywany, kilkanaście razy wzywany na przesłuchania, rewizje w domu. 4 X 1983 aresztowany, 24 XII 1983 zwolniony, następnie pod dozorem MO, w VII 1984 sprawę umorzono na mocy amnestii. VII 1984 – 1985 współwłaściciel Zakładu Ceramiki Użytkowej.
Od XII 1985 na emigracji w Kanadzie. 1986-1989 współpracownik organizacji solidarnościowych założonych przez Alicję i Grzegorza Staszewskich w Ottawie, Benedykta Lewandowskiego w Omaha; wspierał finansowo bydgoskie struktury podziemnej „S”. Od 1986 członek Koła Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Victorii.
Odznaczony Krzyżem Brązowym Kombatantów (1991), Medalem Pro Memoria (2007), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2016), Krzyżem Wolności i Solidarności (2016).
Katarzyna Grysińska-Jarmuła