Zambrowski Antoni
Antoni Zambrowski, ur. 27 I 1934 w Warszawie, zm. 27 I 2019. Absolwent Uniwersytetu Moskiewskiego, Wydz. Ekonomii (1956).
1947–1948 w ZWM, 1948–1956 w ZMP; 1956–1966 w PZPR, usunięty z partii i z uczelni za krytykę polityki państwa wobec Kościoła. 1957 w Tymczasowym Komitecie Warszawskim i Tymczasowym Komitecie Centralnym ZMS.
W X 1956 uczestniczył w wiecach studentów na Politechnice Warszawskiej 1956–1957 członek Rewolucyjnego Związku Młodzieży; 1956–1958 ekonomista w Zakładach Wytwórczych Urządzeń Telefonicznych im. Komuny Paryskiej w Warszawie, 1959–1960 w Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych im. Róży Luksemburg tamże, 1960–1966 w Centralnym Ośrodku Doskonalenia Kadr Kierowniczych przy KC PZPR, 1966 st. asystent na Wydz. Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. 1966–1980 pracownik Centralnego Laboratorium Optyki w Warszawie.
Od 1966 uczestnik prac nielegalnego koła dyskusyjnego, grupującego pracowników naukowych i studentów UW i Uniwersytetu Łódzkiego; organizator (w trybie samizdatu) przepisywania tekstów zatrzymanych przez cenzurę. 11 III 1968 aresztowany pod fałszywym zarzutem organizowania wiecu studentów UW, skazany na 2 lata pozbawienia wolności, w VII 1969 zwolniony na mocy amnestii.
Od 1976 współpracownik KOR/KSS KOR i TKN (gł. Tadeusza Kowalika, prowadzącego wykłady z ekonomii), kolporter wydawnictw niezależnych. Po wizycie Jana Pawła II w Polsce, od IX 1979–VIII uczestniczył w Akcji Wiernych „Chrystus w środkach przekazu społecznego”, zbierając podpisy pod apelem o transmisję mszy w PRiTV.
Od IX 1980 w „S”; członek Komitetu Założycielskiego w Biurze Projektów OMEL-Projekt, doradca KZ w Polskich Zakładach Optycznych w Warszawie.
13 XII 1981 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, 10 VII 1982 zwolniony. W VI 1983 uczestnik delegacji b. internowanych na spotkanie z Janem Pawłem II w kościele oo. Kapucynów. W VIII 1985 oraz w 1986 pikietował sklepy monopolowe w ramach ogłaszanej przez „S” i Episkopat akcji Ruchu Otrzeźwienia Narodu, za co dwukrotnie został skazany na areszt w ZK w Warszawie-Służewcu. Współpracownik podziemnych pism: „Przegląd”, „Tygodnik Wojenny”, „Samorządność”, „Obóz”; emigracyjnych: „Tydzień Polski”, „Robotnik”; katolickich: „Więź”, „Przegląd Katolicki”. 1988 kierownik działu kolportażu miesięcznika „Res Publica”. 1988–1989 stróż na budowie warszawskiego metra.
1989 asystent w biurze wyborczym KO przy Przew. „S” L. Wałęsie, 1989–2003 dziennikarz „Tygodnika Solidarność”. 1995 współzałożyciel Komitetu Polska-Czeczenia. Współpracownik i autor pism „Ład”, „Nowy Świat”, „Gazeta Polska”, „Nasza Polska”. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Od 2003 na emeryturze.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006).
1974–1989 rozpracowywany przez Wydz. III/Wydz. IIIA-1/Wydz. III-2 KS MO/SUSW w ramach KE/SOR/KE krypt. Szakal.
Region Mazowsze, Warszawa