Encyklopedia Solidarności

https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/19736,Zlotkowski-Lucjan.html
28.03.2024, 20:00

Złotkowski Lucjan

Lucjan Złotkowski, ur. 2 I 1951 w Złotkach-Starej Wsi k. Ostrowi Mazowieckiej. Ukończył SP nr 1 w Bolesławcu (1966).

1966–1969 uczeń Technikum Mechanicznego w Bolesławcu, 1969–1989 aparatowy w Zakładach Chemicznych Wizów tamże.

Od IX 1980 w „S”, współzałożyciel, członek Komitetu Założycielskiego, od XI członek, wiceprzew. prezydium KZ w zakładzie pracy. 12 IX 1980–IX 1981 sekretarz prezydium Tymczasowego MKZ/MKZ/MKK w Bolesławcu. Jesienią 1980 współorganizator struktur „S” na ziemi bolesławieckiej. I–II 1981 uczestnik strajku w klubie Gencjana Gencjana „Gencjana”, podtytuły: „Pismo Solidarności Walczącej”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Jelenia Góra”, „Pismo Organizacji Solidarność Walcząca Oddział Jelenia Góra”, I–X 1985 wydawane przez Oddział SW w Jeleniej Górze i Agencję Informacyjną Solidarności Walczącej we Wrocławiu (n-ry 1–5). w Jeleniej Górze, drukarz ulotek oraz, na apel MKS w Jeleniej Górze/Połączonego KS Dolny Śląsk, odpowiedzialny za organizację strajków na ziemi bolesławieckiej.

XII 1981–1983 współorganizator podziemnych struktur „S” w Bolesławcu, zbierał w zakładzie składki na pomoc dla internowanych, więźniów politycznych, zwolnionych z pracy i ich rodzin. 1982–1983 wytwórca i kolporter ulotek i plakatów w zakładzie pracy i w Bolesławcu. 31 VIII 1982 uczestnik manifestacji we Wrocławiu. 1982–1983 kilkakrotnie zatrzymany i przesłuchiwany, ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń. 1986–1988 współpracownik Tajnej MKK w Bolesławcu. 1986–1989 kolporter podziemnej prasy, m.in. „Z Dnia na Dzień”, „Ogniw”, „Regionu”, oraz ulotek, cegiełek i druków okolicznościowych „S”. 1986–1989 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy Duszpasterstwa Ludzi Pracy, struktury kościelne, faktycznie posiadające charakter stowarzyszeń, których celem było wzmocnienie moralne i rozwój duchowy pracujących, a także pobudzenie ich do aktywności w życiu zawodowym i społecznym. Ich działalność nie zawsze była całkowicie jawna. Pierwsze DLP powstały w 1973, szczególny rozkwit tych struktur, często przy współudziale laikatu, nastąpił w okresie stanu wojennego i delegalizacji „S”, co wynikało z bieżących potrzeb – głównie pomocy internowanym działaczom związku, ale także np. potrzeby wspólnotowości czy dalszego samokształcenia po zawieszeniu działalności kursów organizowanych w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. Zazwyczaj opiekunami duszpasterstw byli księża diecezjalni: proboszczowie albo delegowani do tej pracy wikariusze, np. Jerzy Popiełuszko, który od I 1979 pełnił posługę jako duszpasterz średniego personelu medycznego w archidiecezji warszawskiej. Jednym z prężniej działających DLP kierował w parafii św. Maksymiliana w nowohuckich Mistrzejowicach ks. Kazimierz Jancarz, który organizował tam m.in. czwartkowe Msze za Ojczyznę. Z duszpasterstwem tym był związany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Często opiekę nad DLP sprawowali także księża zakonnicy. DLP przede wszystkim pogłębiały świadomość chrześcijańską; ich członkowie poznawali katolicką naukę społeczną, papieskie encykliki, aktualności z życia gospodarczego i społecznego. W ramach DLP organizowano od 1982 Ogólnopolską Pielgrzymkę Ludzi Pracy, która w 3. sobotę i niedzielę IX każdego roku wyruszała (i wyrusza) na Jasną Górę. DLP organizowały pielgrzymki także do innych miejsc kultu religijnego. Choć wszystkie one miały charakter religijny, pozwalały zarazem pracownikom, szczególnie tym zrzeszonym w „S”, na zamanifestowanie jedności i starań w walce o wolność, godność człowieka pracy i prawa pracownicze. Przeciwko DLP protestowały niejednokrotnie władze państwowe, traktując ich działalność jako zagrożenie w sferze wpływu na środowiska robotnicze. DLP prowadziły ponadto działalność samokształceniową, budowały poczucie wspólnoty w kręgu wartości chrześcijańskich, wywierały pozytywny wpływ na życie religijne, społeczne, rodzinne, zawodowe i polityczne. przy parafii Chrystusa Króla w Bolesławcu, a w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej współorganizator spotkań z działaczami opozycji, m.in. z Władysławem Frasyniukiem, Józefem Piniorem tamże. 1987–1989 współpracownik RKW Dolny Śląsk. 29 IX 1988–1989 współzałożyciel, członek Komitetu Organizacyjnego „S” w zakładzie pracy.

21 III 1989–1990 członek Prezydium RKW Dolny Śląsk Oddział Bolesławiec; 17 IV 1989–VI 1990 współzałożyciel, członek KO „S” w Bolesławcu, współorganizator kampanii wyborczej, odpowiedzialny za współpracę ze strukturami RI „S” w woj. jeleniogórskim. Od 1989 własna działalność gospodarcza. 2007–2010 na rencie, od 2011 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2020) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2020).

Do 4 IX 1989 rozpracowywany przez p. V RUSW w Bolesławcu w ramach SOR krypt. Nawrót.

Łukasz Sołtysik

Opcje strony