Herzog Aleksander
Herzog Aleksander, ur. 10 VII 1951 w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Prawa i Administracji (1973).
1969–1973 w ZSP, 1974 w ZMS, 1976 w ZSMP, 1974–1981 w PZPR, 1976–1980 przew. Rejonowego Ośr. Społeczno-Prawnego przy Zarządzie Dzielnicowym ZSMP w Nowej Hucie.
1973–1974 aplikacja prokuratorska w Prokuraturze Powiatowej w Krakowie, 1974 asesor Prokuratury Powiatowej tamże, 1976–1981 podprokurator, wiceprokurator Prokuratury Rejonowej dla Dzielnicy Nowa Huta w Krakowie.
13 III 1968 uczestnik wieców studenckich w Krakowie, zatrzymany za kolportaż ulotek i relegowany z IV LO, od 1968 dalsza nauka w XIII LO (1969 matura).
Od IX 1980 w „S”, organizator struktur związkowych w Prokuraturze Wojewódzkiej w Krakowie (z Krzysztofem Bachmińskim, Marią Sękową, Krzysztofem Kozdronkiewiczem). XII 1980–XII 1981 wiceprzew. KZ „S” tamże, II–XII 1981 przew. Tymczasowej KKK (nast. Komisji Koordynacyjnej) „S” Pracowników Prokuratury PRL, I 1981 uczestnik i współorganizator prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych, IV 1981 doradca w rozmowach KKP ze stroną rządową (w zespole Zbigniewa Bujaka dot. problemów praworządności).
18 XII 1981 zwolniony z pracy. 1982 organizator systemu zbierania składek od członków „S” w Prokuraturze, którym przekazywał wydawnictwa podziemne, 1982–1989 współpracownik Komitetu Helsińskiego, 1982–1983 radca prawny w PSS Społem Oddział Gastronomii w Krakowie, XI 1982–VIII 1983 w Zarządzie Okręgu ZPAP tamże. 1982–1983 organizator Radia „Solidarność” Małopolska (z Markiem Jędrzejczakiem). 10 VI 1983 aresztowany w czasie nadawania audycji Radia „Solidarność” (m.in. z grupą pracownic Instytutu Polonistyki UJ kolportujących wydawnictwa podziemne: Marią Indyk, Jolantą Antas, Anną Pulchny), 20 VII 1983 zwolniony. 1983–1988 wydawca i kolporter książek, m.in. podziemnego Wydawnictwa Kraków. XII 1983–VIII 1985 radca prawny m.in. w Przedsiębiorstwie Państwowym Zespół Uzdrowisk Krakowskich, VII 1984–IV 1990 Spółdzielni Pracy Twórczej Polskich Artystów Plastyków Plastyka Oddział w Krakowie, IV 1984–IV 1990 Filharmonii Krakowskiej im. Karola Szymanowskiego tamże. 1984–1985 wydawca serii „Zeszytów Związkowych” (z Janem Dziadoniem i Tadeuszem Syryjczykiem). 1986–1989 pisma „Paragraf”. 1986–1989 kontakty z Regionem Podbeskidzie za pośrednictwem Grażyny Staniszewskiej. 1986–1989 autor art. w pismach podziemnych: „Paragraf”, „Bez Dekretu”, „Opinii Krakowskiej”. 1987–1990 radca prawny w Muzeum Narodowym w Krakowie, 1987–1990 Spółdzielni Usług Budowlano-Technicznych ZUT tamże.
1989–1990 członek Małopolskiego KO, 1990–1991 I z-ca Prokuratora Generalnego, 1990 kierujący przeglądem kadrowym, tzw. weryfikacją w prokuraturze. 1991–1993 prokurator w Ministerstwie Sprawiedliwości, nast. w Prokuraturze Apelacyjnej w Warszawie (doradca ministra sprawiedliwości, m.in. 1991–1993, kierujący zespołem ds. nadzoru szczególnego nad postępowaniami przekazanymi przez Sejmową Komisję Nadzwyczajną do Zbadania Działalności MSW, tzw. Komisję Rokity), 1993–1994 nadzór w zakresie usuwania skutków stanu wojennego. 1992–1995 przew. Odwoławczej Komisji Weryfikacyjnej Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie. 1993–2000 skierowany do pomocy z-cy Prokuratora Generalnego Stefanowi Śnieżce przy bezpośrednim wykonywaniu czynności ws. zbrodni katyńskiej. Od 1996 prokurator Prokuratury Krajowej. Od 2002 członek Odwoławczego Sądu Dyscyplinarnego dla Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym (z-ca przew., a od 2008 przew. sądu), 2009–2014 w Radzie Programowej Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, 2010–2015 członek (z wyboru) Krajowej Rady Prokuratury I kadencji, od 2010 prokurator Prokuratury Generalnej.
Autor publikacji książkowych i ok. 60 art. w pismach poświęconych problematyce prawnej.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011), Krzyżem Wolności i Solidarności (2018) – odmowa przyjęcia.
4 III 1983–VII 1985 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Hiena; 7 III 1986–29 X 1989 w ramach SOR krypt. Heros.