Klich Bogdan
Klich Bogdan, ur. 8 V 1960 w Krakowie. Absolwent Akademii Medycznej tamże, Wydz. Lekarskiego (1986) oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego tamże, Wydz. Filozoficzno-Historycznego (1987).
1978–1980 członek SKS tamże, kolporter ulotek.
Od IX 1980 w NZS, przew. Komitetu Założycielskiego NZS AM, od XII 1980 przew. Zarządu Uczelnianego, od 17 II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1981 Komisji Uczelnianej NZS AM, od IV 1980 w prezydium KZ „S” AM jako przedstawiciel NZS: IV 1981 delegat na I KZD NZS w Krakowie, od IV 1981 członek KKK NZS. 15–17 XI 1980 przew. Prezydium Komitetu Strajkowego w czasie strajku studentów AM wspierających Komisję Koordynacyjną Służby Zdrowia MKZ w Gdańsku, żądającą spełnienia punktu 16 porozumień gdańskich, dot. podniesienia jakości leczenia.
15 XI–6 XII 1981 przew. Komitetu Strajkowego tzw. drugiego strajku, podjętego przez studentów AM w celu wsparcia strajkujących studentów WSI w Radomiu, gdzie złamano zasady wyboru władz uczelni. 1981/1982 współtwórca (z Wojciechem Modelskim i Janem Rokitą) Studenckiego Komitetu Obrony Demokracji.
12 I 1982 internowany, osadzony w Ośr. Odosobnienia w Załężu (współautor piosenki Zielona WRONa śpiewanej podczas internowania, oskarżony w tzw. procesie śpiewaków o obrazę organów władzy PRL). 9 III 1982 aresztowany, 14 IV–9 VII 1982 przetrzymywany (w zw. z chorobą) w szpitalu więziennym w AŚ w Krakowie oraz czasowo w Klinice Nefrologii AM. 2 X 1982 uniewinniony przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie. VII 1986 wydalony z wojskowego obozu szkoleniowego, organizowanego przez AM w ramach Studium Wojskowego, za próbę zorganizowania głodówki protestacyjnej. 7 XI 1984 sygnatariusz Apelu do społeczeństwa Małopolski oraz współtwórca i uczestnik Inicjatywy Obywatelskiej w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy w Krakowie, 1985–1988 wielokrotnie zatrzymywany i karany grzywnami. 1985–1988 współzałożyciel i uczestnik Ruchu Wolność i Pokój. 14 VI 1985 sygnatariusz Deklaracji Założycielskiej, 7 XI 1985 współtwórca Deklaracji Ideowej Ruchu WiP, 1987–1988 redaktor „Pisma Ruchu Wolność i Pokój”, IV/V 1988 uczestnik strajku w HiL (jako lekarz) z ramienia WiP i środowisk medycznych „S” w Krakowie, 1988–1989 wydawca i redaktor nacz. podziemnego pisma „Tumult”. 25–26 VIII 1988 współorganizator Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka w Krakowie-Mistrzejowicach. 28 X 1988–V 1989 współzałożyciel i członek środowiska Czas Przyszły.
1987–1990 oraz 1992–1995 lekarz psychiatra w Szpitalu Neuropsychiatrycznym im. J. Babińskiego w Krakowie, 1990–1992 kierownik działu informacji w Ośrodku Telewizji Polskiej tamże, 1992–1995 lekarz psychiatra w Szpitalu Specjalistycznym im. Ludwika Rydygiera. 1989–1990 przew. Osiedlowego Komitetu Wyborczego Stara Krowodrza. 16 III 1991–XII 1992 członek Zarządu KO miasta Krakowa. 1990–1991 współzałożyciel i członek ROAD, 1991–1994 współzałożyciel i członek UD, 1994–2000 w UW; 1998–1999 doradca Pełnomocnika Rządu ds. Negocjacji o Członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, 1999–2000 wiceminister obrony narodowej w rządzie Jerzego Buzka. 1993–1997 założyciel i prezes zarządu fundacji Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji, 1997–2007 dyr. Instytutu Studiów Strategicznych w Krakowie. Od 2001 członek PO. 2001–2004 poseł na Sejm RP IV kadencji; 2004–2007 poseł do Parlamentu Europejskiego; 2007–2011 minister obrony narodowej; 2010–2011 członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego; 2011–2015 senator RP.
15 I 1985–19 XII 1987 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Krakowie w ramach SOR krypt. Fantasta; 21 I 1988–29 XII 1989 w ramach SOR krypt. Pacyfiści.