Muzyczka Michał
Muzyczka Michał, ur. 12 IX 1937 w Wyrzysku k. Bydgoszczy, zm. 7 IX 1989. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Wydz. Prawa (1975).
IX 1950–X 1952 członek Związku Walczącej Młodzieży Polskiej w Krakowie, XI 1956 współzałożyciel Akademickiej Drużyny Instruktorskiej im. Józefa Bema przy UJ, której celem była reaktywacja niezależnego ruchu harcerskiego ZHP.
1960–1964 pracownik Centrali Rybnej, 1965–1968 Przedsiębiorstwa Geofizyki, 1968–1973 Krakowskiego Zarządu Aptek, 1973–1974 Domu Książki, 1974–1975 Szpitala im. Gabriela Narutowicza, 1975–1977 UJ, 1977–1978 kierownik Działu Pracowniczego Zakładu Sprzętu i Transportu Krakowskiego Zarządu Dróg, od 1978 specjalista ds. pracowniczych Zakładu Remontowo-Budowlanego Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej Osiedli Domków Jednorodzinnych.
1977 współzałożyciel krakowskiej filii ROPCiO, 1978 członek Krakowskiego Zespołu Inicjatyw Obywatelskich ROPCiO, członek redakcji „Opinii Krakowskiej”. IX 1979 sygnatariusz Aktu założycielskiego KPN, VII 1980 wycofał się z działalności w KPN, podejrzewając Krzysztofa Gąsiorowskiego o współpracę z SB. Utrzymywał kontakty z KSS KOR i krakowskim SKS, w jego mieszkaniu odbywały się spotkania opozycjonistów; drukarz, kolporter ulotek i wydawnictw niezależnych, sygnatariusz wielu listów protestacyjnych skierowanych do władz państwowych: X 1978, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. 1979, 30 IV 1979 w sprawie łamania praworządności oraz represji stosowanych przez MO i SB wobec członków opozycji przez organa SB i MO w Krakowie oraz w obronie działaczy podziemnych, m.in. X 1978 w sprawie represji stosowanych wobec Stanisław Tora, X 1978 represji stosowanych wobec Romany Kahl-Stachniewicz, II 1979 w sprawie represjonowania Kazimierza Świtonia. Uczestnik manifestacji (m.in. 11 XI 1978). VII 1980 r. ukarany grzywną za rozklejanie ulotek w Paczkowie. Wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz., kilkakrotne przeszukanie mieszkania (m.in. X, XI 1978, VII 1979, IV 1980), kilkakrotnie rozmowy profilaktyczno-ostrzegawcze (m.in. VII 1980). W lipcu 1980 zrezygnował z działalności politycznej. Od 1980 członek „S”.
1957–1959 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Krakowie w ramach sprawy agenturalnego rozpracowania krypt. Pasterze, 1 VI 1980–27 VIII 1982 przez Wydz. III-1 w ramach SOR krypt. Powielacz.