Makowicz Irena
Irena Makowicz, ur. 17 VII 1943 w Wilnie. Absolwentka Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, kierunek matematyka (1966), i Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, kierunek teologia (1974).
1962–1966 uczestniczka spotkań KIK w Toruniu. 1966–1979 nauczycielka matematyki w Technicznych Zakładach Naukowych Górnictwa Rud/Zespole Szkół Zawodowych Kombinatu Budowy Maszyn Częstochowa w Częstochowie. VI 1979 zwolniona z pracy za udział z uczniami w powitaniu papieża Jana Pawła II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. w Częstochowie. 1966–1981 aktywna uczestniczka Duszpasterstwa Akademickiego tamże; 1978–1981 współredaktorka biuletynu DA „Monitor Kościelny”.
Od XI 1980 w KIK w Częstochowie, współzałożycielka, 1980–1990 prezes zarządu, 1981 współredaktorka biuletynu KIK „Bogu i Ojczyźnie”, współorganizatorka I Tygodnia Kultury Chrześcijańskiej oraz I Tygodnia Społecznego tamże. 1981–2012 z-ca redaktora nacz. tygodnika katolickiego „Niedziela” tamże.
Po 13 XII 1981 organizatorka w Częstochowie pomocy dla internowanych we współpracy z Prymasowskim Komitetem Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom w Warszawie, I 1982–V 1983 współorganizatorka Ośrodka Duszpasterskiego dla Internowanych i ich Rodzin działającego przy kurii diecezjalnej w Częstochowie, V 1983–1989 członek Diecezjalnego Komitetu Pomocy Bliźniemu tamże. Od 1984 w Zgromadzeniu Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, 15 VIII 1990 śluby wieczyste.
1990–1996 współorganizatorka i dyr. Prywatnego Technikum Gospodarczego Sióstr Urszulanek bł. Urszuli Ledóchowskiej w Pniewach k. Poznania. 1996–1999 pracownik Akcji Katolickiej i nauczycielka w LO im. Stanisława Staszica w Warszawie. 1999–2012 współorganizatorka i dyr. Gimnazjum Katolickiego w Częstochowie, 2000–2012 także Katolickiej Szkoły Podstawowej tamże.
Redaktorka książki Jana Pawła II Bardzo pragnę przybyć do was (Częstochowa 1979), autorka rozdziału Ośrodek Duszpasterski dla Internowanych i ich Rodzin w Częstochowie. Działalność w 1982 r. w książce Mariana Mikołajczyka Władza ludowa a diecezja częstochowska (Częstochowa 2000).
Odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1996).
19 II 1980–17 II 1985 rozpracowywana przez Wydz. IV KW MO/WUSW w Częstochowie w ramach SOR krypt. Sercanka.