Porwich Jarosław
Jarosław Porwich, ur. 17 VIII 1966 w Gorzowie Wielkopolskim. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej tamże, kierunek administracja publiczna (licencjat 2004) oraz studiów podyplomowych w Wyższej Szkole Biznesu tamże, zarządzanie bezpieczeństwem i higieną pracy (2006).
1983 – IX 1989 ślusarz w ZWCh Chemitex – Stilon w Gorzowie Wielkopolskim.
1982–1989 działacz Młodzieżowego Ruchu Oporu, nast. Ruchu Młodzieży Niezależnej; w III 1983 zatrzymany jako uczeń II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. klasy szkoły przyzakładowej w Zespole Szkół Chemicznych w zw. z rozpowszechnianiem ulotek i malowaniem na murach napisów „Solidarność walczy”; umieszczony na mies. w Izbie Dziecka. 26 IV 1983 Sąd Rejonowy w Myśliborzu zastosował wobec niego środek zapobiegawczy w postaci dozoru kuratora sądowego. 1 V 1984 aresztowany (z Albinem Grzonką, Markiem Sobolewskim i Zygmuntem Jankowskim) za udział w demonstracji, skazany przez Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim na 8 mies. pozbawienia wolności w zawieszeniu, postępowanie umorzono na mocy amnestii. 11 X 1984 zatrzymany za umieszczenie w miejscu publicznym kotwicy SW. Od 1987 organizator i członek grupy uczestników emisji podziemnego Radia „S” w Gorzowie Wielkopolskim. 7 V 1988 aresztowany po emisji audycji Radia „S”, w której nie uczestniczył.
1988–1990 przew. Komitetu Założycielskiego w ZWCh Chemitex-Stilon, 1990–1992 wiceprzew. KZ, 21 IX 1988 – 29 I 1990 członek jawnej Rady Regionu „S” Gorzów Wielkopolski, od 29 I 1990 członek ZR. 1992 – 1994 przew. Krajowej Sekcji Młodych „S” w Gdańsku, 1993–1995 członek Rady ds. Młodzieży przy Prezydencie RP Lechu Wałęsie, 1995–1996 reporter w lokalnym radiu GO. 1997 szef sztabu kampanii wyborczej gorzowskiej AWS. 1998 dyr. generalny Biura Parlamentarnego AWS. 1998–2000 st. specjalista ds. szkoleń w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Gorzowie Wielkopolskim. 2002–2005 redaktor nacz. pisma „Feniks” w ZR.
2005–2010 kierownik zespołu piłki ręcznej mężczyzn AZS AWF Gorzów Wielkopolski. Od VI 2006 przew. ZR Gorzów Wielkopolski. Od II 2013 roku członek Rady Lubuskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia. Od 2015 poseł RP z listy Kukiz’15, od XII 2017 w kole poselskim Wolni i Solidarni.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011) 0raz Krzyżem Wolności i Solidarności (2015).
28 XII 1982 – 28 XI 1987 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Gorzowie Wielkopolskim w ramach SOS/SOR krypt. Iskra; 6 V 1988–12 I 1990 w ramach SOR krypt. Dezerterzy.