Encyklopedia Solidarności Pawliczek Joachim - Biogramy -

Joachim Pawliczek, ur. 5 IX 1963 w Ściborowicach k. Krapkowic. Ukończył ZSZ tamże (1981).

1981–1989 w ZHP.

1978–1981 praktykant, pracownik w Śląskich Zakładach Przemysłu Skórzanego Otmęt w Krapkowicach, 1981–1989 ślusarz-mechanik w Zakładach Koksowniczych im. Powstańców Śląskich w Zdzieszowicach.

W IV 1981 współzałożyciel, członek 13 Krapkowickiej Drużyny Harcerskiej im. Józefa Grzesiaka (tzw. Czarna Trzynastka) nawiązującej do przedwojennych metod wychowawczych i idei skautowych (drużyna kierowana przez Zbigniewa Hoffmana z Opola weszła do Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego), do 1989 działała w ramach niezależnego harcerstwa.

W 1982 – 13 KDH karnie rozwiązano, w 1985 ponownie zalegalizowano w Opolu jako 13. Krapkowicko-Opolską DH. 1984–1985 i 1987–1989 namiestnik Gniazda Włóczęgów, tj. zastępu instruktorów i harcerzy starszych związanych z 13 KODH. XII 1981 – 1989 (z Maciejem Wojciechowskim, Tomaszem Wojciechowskim, Waldemarem Krychem, Joachimem Bekersem i Bartłomiejem Morawskim) w Krapkowicach i Opolu uczestnik akcji kolportażu ulotek i malowania na murach. 16 XI 1983 zatrzymany, postępowanie warunkowo umorzono na okres 1 roku. 1984–1989 kolporter ulotek i podziemnych pism, m.in.: „Solidarność Walcząca”, „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych”, „Wolność” Jastrzębie-Zdrój, „Region”, „Z Dnia na Dzień”, „U Siebie”, „Promieniści”, „KPN” Warszawa, „Solidarność Opolska”, „Barykada” Wrocław, „CIA”, „CDN”, „KOS”, „Tygodnik Wojenny”, „Wola”, „Biuletyn Dolnośląski”, „Czas Przyszły”, „Tygodnik Mazowsze”, „Dezerter”, „Głos Śląsko-Dąbrowski”, „Na Bieżąco”, „Przegląd Akademicki”, „Prawo i Bezprawie”, „A Capella”, „Impuls” Toruń, „Stan Cywilny” oraz książek Instytutu Literackiego w Paryżu. XII 1986 – II 1987 współorganizator (z T. Wojciechowskim i B. Morawskim), 1987–1989 działacz Ruchu WiP w Opolu: organizator i uczestnik manifestacji w Gdańsku, Machowej, Opolu, Poznaniu i Wrocławiu; uczestnik seminariów (7–9 V 1987 w Warszawie, jesienią 1988 przy kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach) i zebrań ogólnopolskich (X 1988 w Rabce). 28 II 1987 odmówił przyjęcia karty powołania do wojska ze wzgl. światopoglądowych i zażądał skierowania do służby zastępczej. 11 XII skierowany do zastępczej służby wojskowej (1987–1989 konserwator w ZOZ w Kędzierzynie-Koźlu), a kopie dokumentów jego sprawy rozesłane do in. ośrodków Ruchu WiP, przyczyniły się do zakończenia analogicznych spraw sądowych poborowych oraz rewizji wyroków osób, które wcześniej skazano na karę pozbawienia wolności za odmowę służby wojskowej. 13–17 XII 1987 uczestnik głodówki w Opolu w obronie więźniów sumienia. XI 1987 – IX 1988 wydawca, redaktor i autor (z T. Wojciechowskim, B. Morawskim i K. Sajem) podziemnego „Serwisu Informacyjnego Ruchu WiP Opole”, w 1988 organizator koncertu (m.in. zespół Bakszysz) w Krapkowicach pod hasłem „Odmowa Służby Wojskowej Prawem Człowieka”. 1983–1988 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, karany grzywnami przez kolegium ds. wykroczeń. 1987–1989 współpracownik opolskiej „S”, m.in. Jana Całki i Tymczasowej Rady Regionalnej Śląska Opolskiego. VIII 1987 – 1989 współzałożyciel (z Kazimierzem Klucznikiem i Krystyną Ziobrowską), członek Ligi Obrony Praw Człowieka/Komisji Interwencji i Praworządności „S” Śląska Opolskiego.

2 II 1989 członek Komitetu Organizacyjnego „S” współorganizator (z Czesławem Bakowskim, Jerzym Hartmanem, Andrzejem Narkiewiczem, Mikołajem Szarkiewiczem i Jerzym Zapartem) w ZK im. Powstańców Śląskich w Zdzieszowicach; 1989–1990 konserwator w Przedsiębiorstwie Eksportu Wewnętrznego Pewex w Opolu, w I 1990 ze Z. Hoffmanem członek Komitetu Założycielskiego tamże. 1989–1997 redaktor i wydawca pisma środowiska harcerzy starszych, instruktorów i przyjaciół Czarnej Trzynastki „Bukowina”. 1990–2008 na emigracji w Niemczech; 1991–2007 pracownik Kreiskrankenhaus Hellersen w Lüdenscheid. 2008–2010 po powrocie do Polski własna działalność gospodarcza; od 2010 ponownie w Niemczech: pracownik firmy Hymar, od 2012 zatrudniony w firmie Consul.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2021) i Krzyżem Wolności i Solidarności (2021).

1983 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Opolu w ramach SOS krypt. Licealista; 1985 – 16 XI 1987 przez Wydz. V WUSW w ramach SOR krypt. Konspiratorzy; 16 XI 1987 – 1989 przez p. V RUSW w Kędzierzynie-Koźlu w ramach KE krypt. Poborowy; 1988–1990 przez Wydz. III/WOKPP WUSW w Opolu w ramach SOR krypt. Dezerter.

Mariusz Patelski