Encyklopedia Solidarności

Waldemar Zołoteńki, ur. 26 XII 1958 w Trzebnicy. Ukończył Technikum Mechaniczne we Wrocławiu (1979).

1974–1980 uczeń, ślusarz, szlifierz w Zakładach Spawalniczych Aspa tamże, 1980–1984 mechanik w WSK PZL Hydral tamże.

25 VI 1976 uczestnik strajku w zakładzie.

Od IX 1980 w „S”.

14 XII 1981 uczestnik strajku w zakładzie, 16 XII protestu pod Zakładami Zmechanizowanego Sprzętu Domowego Predom-Polar we Wrocławiu podczas pacyfikacji strajku okupacyjnego. 1982–1989 kolporter w Hydralu, Polarze i w gm. Długołęka podziemnych pism, m.in. „U Nas”, „Hydralek”, „Z Dnia na Dzień... Dzień... „Dzień...”, podtytuły: VI 1982 „Informacje, komentarze, przegląd prasy z AGH”, VII-X 1982 „Informacje, komentarze”, X-XI 1982 bez podtytułu, od XII 1982 „Pismo Akademickiej Komisji Porozumiewawczej NSZZ »Solidarność«”, od III 1983 „Pismo Akademickiej Komisji Porozumiewawczej NSZZ »Solidarność« w Krakowie”. Pismo informacyjne dla środowiska uczelnianego Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, wydawane VI 1982 - 16 XII 1988. oraz ulotek i plakatów; uczestnik zbiórek pieniężnych na działalność związkową, pomoc represjonowanym i ich rodzinom. 1982–1984 uczestnik wieców i demonstracji we Wrocławiu (m.in. 31 VIII 1982) i w Hydralu (m.in. 13, 15 i 16 X 1982). 1982–1984 współpracownik (z Mieczysławem Zołoteńkim) Tymczasowej KZ w Polarze, m.in. organizator materiałów poligraficznych. 1984–1990 mechanik urządzeń produkcyjnych w Polarze. 1982–1988 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany, poddawany rewizjom w domu i miejscu pracy. 1984–1988 działacz podziemnej Tymczasowej KZ. 1986–1989 współpracownik redakcji i drukarz podziemnego pisma „U Nas”. 1985–1989 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii św. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu (organizator mszy za Ojczyznę, złożenia wotum „S” Polaru). Od XII 1987 współpracownik, X 1988 – 1990 członek RKW Dolny Śląsk (przedstawiciel Polaru). 14 X 1988 – 21 VI 1989 współorganizator, członek Komitetu Organizacyjnego „S” w zakładzie, od 18 II 1989 sekretarz.

IV – VI 1989 organizator spotkań wyborczych w Polarze z wrocławskimi kandydatami KO oraz akcji plakatowych i ulotkowych w miejscowościach k. Wrocławia. 22 VI 1989 – 1990 członek prezydium KZ; w III 1990 delegat na II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”, II, tzw. II Krajówka, powstała w III 1982 w Trójmieście z inicjatywy: Tadeusza Harasimowicza (od XII 1981 na emeryturze, wcześniej gł. księgowy w Gdańskich Zakładach Rybnych, doradca tamtejszej KZ „S”), Józefa Koska (dźwigowy w Zarządzie Portu Gdynia), Pawła Slezyngiera (mistrz na Wydz. K-2 Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, przewodniczący „S” na największym wydziale stoczni), Jana Gawina (w III 1982 w SKP, od X 1982 pracownik Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodno-Kanalizacyjnego w Gdyni), Pawła Zińczuka (ze Stoczni Gdańskiej im. Lenina, od IX 1980 łącznik Wydz. P-1 z Komitetem Założycielskim „S” w SG, nast. członek KZ), Janusza Satory (w 1980 w WZZ, w VIII 1980 członek KS w Elmorze; nast. wiceprzewodniczący KZ; 15 XII 1981 organizator 1-dniowego strajku w zakładzie, nast. w ukryciu), Ryszarda Jankowskiego (ze Stoczni Nauta w Gdyni), Jana Kisielewskiego, we współpracy z Tadeuszem Kulczyńskim (z Gdańskiej Stoczni Remontowej) i przedstawicielami Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte: Andrzejem Adamczykiem, Romanem Wyżlicem, Janem Wójcikiem. W komórce poligraficznej II Krajówki byli: Andrzej Andrzejewski, Justyn Baranowski, Witold Szaniawski; Tadeusz Szozda (łącznik z II KK). Członkowie II Krajówki m.in. kolportowali pisma podziemne („Tygodnik Mazowsze”, „Solidarność Narodu”). 28 VIII 1982 wystosowano „Apel do społeczeństwa” nawołujący do udziału w manifestacjach. Nazwa organizacji (miała posłużyć do sygnowania dokumentów) była kwestią sporną: II KK NSZZ „S” zaproponował T. Harasimowicz, by nadać większą rangę programowi, nad którym pracowali przedstawiciele największych zakładów Trójmiasta. Dokument: „Program budowy ugody narodowej” został ostatecznie zredagowany w VII 1982 przez P. Slezyngiera we współpracy z T. Harasimowiczem i P. Zińczukiem (podczas spotkania w jego mieszkaniu); był to przeredagowany tekst tez Prymasowskiej Rady Społecznej (opublikowanych 5 IV 1982). Wydany 4 VIII 1982 program podpisano: „Delegaci i Pracownicy. II KK NSZZ «S» (działająca na czas zawieszenia Związku)”. Zastrzeżenie to dołączono, by podkreślić, że II Krajówka nie dąży do przejęcia władzy w „S”. Żądano m.in.: odwołania stanu wojennego, likwidacji ograniczeń praw i swobód obywatelskich, uwolnienia internowanych, uniewinnienia aresztowanych, przywrócenia do pracy zwolnionych za działalność związkową, zaniechania represji wobec pracowników nauki. Spotkania II Krajówki odbywały się: w mieszkaniach T. Harasimowicza w Sopocie, P. Zińczuka w Gdańsku, w mieszkaniu przy ul. Leczkowa, na przystankach SKM Gdańsk Politechnika i Gdynia-Redłowo, w parkach. W V 1982 na Łysej Górze w Sopocie członkowie II Krajówki spotkali się z poszukiwanym listem gończym Bogdanem Lisem, który interesował się nastrojami w zakładach pracy; postanowiono utrzymywać kontakt, II Krajówka zobowiązała się przekazać mu przez łącznika opracowany program organizacji. II Krajówka została rozbita na przełomie XII 1982/I 1983; 9 XII 1982 zatrzymano, nast. aresztowano P. Slezyngiera, 19 I 1983 – J. Koska, 24 I 1983 – T. Harasimowicza, 27 I 1983 – J. Gawina, 7 II 1983 – P. Zińczuka, 30 V 1983 – R. Jankowskiego, na pocz. VII 1983 – J. Satora. J. Kisielewski od I 1983 ukrywał się, późn. został zatrzymany. 27 VII 1983 ppłk Stefan Rutkowski, Naczelnik Wydz. Śledczego WUSW w Gdańsku, wniósł wniosek o umorzenie śledztwa na mocy amnestii. 16 XI 1983 Sąd Rejonowy w Gdańsku umorzył śledztwo. WZD Regionu Dolny Śląsk. Od 1990 własna działalność gospodarcza. 2002–2006 w Stronnictwie Narodowym we Wrocławiu.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2016), Medalem Niezłomni (2012).

Łukasz Sołtysik